1 komentarz

• 

  Glauco Venier… Włoski geniusz, niezwykle sprawny klawiszowiec, kompozytor i wspaniały muzyk jazzowy… 8 września skończył 50 lat… Mężczyżni w tym wieku z reguły robią coś szalonego. Niektórzy zapuszczają resztki włosów, kupują gitary i uczą się grać, inni skaczą pierwszy raz w życiu na spadochronie, niektórzy zmieniają kobiety na nowszy model, inni rozpoczynają romans z mocnym alkoholem w ilościach hurtowych… Glauco wybrał inny rodzaj sportów ekstremalnych – nagrał płytę poświęconą Zappie. Frankowi... Na jazzowo i jazzrockowo. Glauco Venier suona Frank Zappa – tak się to nazywa i przyznam szczerze, że gdy przeczytałem w prasie info o tym że Glauco rozpoczął te nagrania, pomyślałem, że to przecież muzyczne samobójstwo, bowiem na Zappie wyłożyło się już tysiące szarpidrutów i to niejednokrotnie tych z najwyższej półki… Żeby nagrać taką płytę trzeba nie tylko grać jak Frank, trzeba jeszcze podobnie myśleć, czyli mieć w sobie nieograniczone pokłady szaleństwa, a o to makaroniarza nie podejrzewałem… Mój błąd. Glauco podszedł do tematu z nonszalancją geniusza, nie tylko odtwarzając muzykę mistrza, ale wnosząc w nią kolejne elementy geniuszu… Zappy! Czegoś takiego się nie spodziewałem! W efekcie powstała płyta wybitna, będąca w prostej linii kontynuacją twórczości Wielkiego Franka. I do tego jazzowa… Dziesięciu doskonałych muzyków, (bo tylko tacy mogli się zmierzyć z tymi nutami), przedstawiło nam swoje wersje takich hiciorów jak The Grand Wazoo, Big Swifty czy Zoot Allures. 12 utworów, 61 minut muzyki. Muzyki, będącej hołdem złożonym Wielkiemu Frankowi, zaaranżowanej bezbłędnie i tak też wykonanej… Malkontenci jak zwykle będą marudzić, że to Jazz i że za mało Zappy w Zappie, ale to im wolno. Wszyscy inni zappomaniacy będą zachwyceni. Oczywiście moim, jak zwykle cholernie subiektywnym zdaniem…

  Aleksander Król sobota, 20, październik 2012 12:33 Link do komentarza