1 komentarz

• 

  Są grupy doskonale znane wszystkim, reprezentujące sobą poziom wysoki, są i takie które poznał cały świat, a nie powinien, bo reprezentują poziom prowincjonalnego domu kultury, z całym szacunkiem dla prowincjonalnych domów kultury. Jest i trzecia grupa zespołów, które świat poznać powinien, a nie ma na to szans, bo….. nawet w necie na ich temat zalega złowroga, tajemnicza cisza… Jest taki grecki basista, o którym sami Grecy mówią z szacunkiem, że to żywa legenda, muzyk kultowy itd… Niewiele można się dowiedzieć z netu. Nie ma jego płyt, nie ma informacji, nie ma życiorysu, dyskografii... Na Faceboku jedynie zdawkowa informacja, że taki gość istnieje i jeszcze żyje… Johnny Vavoura – to owa tajemnicza postać. Po długich poszukiwaniach znalazłem, że debiutował w 1976 roku w heavy metalowej grupie Vavoura Band albumem „Live – the Early Days” . Ale tej płyty nie znam i sądząc po wielkiej tajemnicy która ją otacza – nieprędko przyjdzie mi ją poznać. W moje sieci wpadła za to inna jego płyta – „Ethnic” - wydana w 2004 roku. Chyba w 2004, bo na ten temat jedyne dostępne informacje mam po grecku, a ten język , podobnie jak wiele innych jest dla mnie kompletnie obcy. Płyta prawdopodobnie jest soundtrackiem, o czym świadczy pełny tytuł – „soundtrack for films by Vavoura Band” i opakowanie płyty – miniatura dawnego pudełka na szpule taśmy filmowej. Wydanie wydaniem, dla mnie najważniejsza jest zawartość owego pudełka, a ta jest… powalająca! Znów nie mam pojęcia jaki to gatunek, do czego to zaliczyć, więc pozostanę przy moim podziale – ta płyta jest DOBRA. A nawet bardzo dobra. Może nawet znakomita… Posłuchajcie sami - http://www.youtube.com/watch?v=vQO5AIdHHPg . 19 utworów, stanowiących nierozerwalną całość. Bez fajerwerków, solówek i zmian tempa. Ale z nieprawdopodobnym klimatem. Ciężki pulsująco-narkotyczny rytm, wytyczony przez bas, do tego gitara, która czasami brzmi jak greckie buzuki. Nieprawdopodobna muza! Hipnotycznie wciągająca i uzależniająca…. To niebezpieczna płyta, wgryzająca się w mózg, i pozostająca w naszym organizmie jak złowrogi wirus. Być może zaraźliwy… Nie wiem czy jest na to lekarstwo, bo „trzyma mnie” już przeszło tydzień. I chyba się rozwija, bo….podoba mi się coraz bardziej… Przy tej muzyce budzi się we mnie „dzikie zwierzę”, przy którym leniwiec ma ADHD…. Polecam tą płytę wszystkim kochającym spokojne rytmicznie niespokojne dźwięki, lubiącym ze szklaneczką ambrozji wygodnie rozsiąść się w ulubionym fotelu i…..choć przez chwilę poprzebywać w ekskluzywnym towarzystwie własnych myśli… Wielbiciele solówek i fajerwerków – zanudzą się na śmierć, oczywiście jak zwykle moim, cholernie subiektywnym zdaniem….

  Aleksander Król piątek, 08, luty 2013 09:56 Link do komentarza