1 komentarz

• 

  Sonus Umbra, to niezwykły zespół. Po pierwsze - z Meksyku. Po drugie - ciężko go do czegokolwiek porównać... Mimo że mieszczą się w konwencji gatunku, słyszymy tu rzeczy od jazzu do metalu , po drodze zahaczające o wszystkie odłamy i działy proga z psychodelią włącznie. Na pierwszy 'rzut ucha' wydaje się to proste , ale... No właśnie , zawsze jest jakieś 'ale'.
  Każdy utwór ma tzw 'drugie dno'. Tej płyty trzeba posłuchać baaaardzo uważnie, niejednokrotnie 'rozbierając' ją niemal na czynniki pierwsze. Spróbujcie jej posłuchać podążając za jakimś konkretnym instrumentem. Tu się zaczyna jazda...Bo nagle wychodzą takie kwiatki jak mocny hevymetalowy riff gitarowy połączony z czysto jazowym, sweengującym fortepianem... PYCHA! Rytmika, też niezle pokręcona, bardzo dobre solówki, zresztą warsztat to tu wszyscy mają doskonały, ale nie szokują tym słuchaczy, cała płyta sprawia wrażenie lekko stonowanej, jakby celowo bez wielkich fajerwerków. Bardzo dojrzała i mocno przemyślana muzyka. I bardzo dobra... 10 utworów, godzina muzyki. Muzyki która powinna zachwycić każdego fana brzmień 21 wieku i wielbicieli niekonwencjonalnego spojrzenia na muzykę artrockową. Oczywiście moim, jak zwykle cholernie subiektywnym zdaniem...

  Aleksander Król piątek, 13, kwiecień 2012 10:38 Link do komentarza