1 komentarz

• 

  Rok 1970. Wówczas nie nagrywało się słabych płyt. Czterech ludzi, znanych z innych grup (Herbie Flowers - Hungry Wolf, Rumplestiltskin, Panhandle, Blue Mink, CCS, T. Rex, Sky; Clem Cattini - The Tornados, The Birds, Johnny Kidd and The Pirates, The Jeff Beck Group, Hungry Wolf, Rumplestiltskin, Apollo 100; Alan Parker - Hungry Wolf, Rumplestiltskin, Blue Mink, CCS; Roger Coulham - Blue Mink), dostało propozycję 'szybkiej kasy': trzeba natychmiast nagrać płytę, bo studio ma przestój i zostało trochę wolnej taśmy po ostatniej sesji... Nie było w tym zasadniczo nic dziwnego, kilka fajnych płyt w ten sposób już powstało (Arzachel, Monument). Piętnaście minut rozmowy o tym co mają zagrać, po czym weszli i zagrali na tzw. setkę - czyli na żywo, ale bez publiki. Potem do kasy i na wakacje. Nieprawdopodobne! Głównie z powodu tego CO nagrali. Osiem utworów, częściowo własnych, częściowo covery. 39 minut muzyki a właściwie rorimprowizowanego szaleństwa z hammondem i gitarą w rolach głównych. Wspaniały, dynamiczny, żywiołowy i niestety kompletnie zapomniany album. Polecam wszystkim miłośnikom dobrej, starej muzy.

  Aleksander Król środa, 16, maj 2012 17:52 Link do komentarza