1 komentarz

• 

  Trzeba przyznać, że rok 2012 był nadzwyczaj obfity w nowe wydawnictwa na naszej lokalnej scenie progresywnej. Pojawiło się mnóstwo płyt, które na długo pozostaną w naszej pamięci, a wśród nich warto jest wymienić takie kapele jak: AnVision, HellHaven, czy Logic Mess. Zatem, czy debiutancki album zespołu Forma dołączył do tego zaszczytnego grona?
  
  Forma powstała w Warszawie i zespół tworzy trzech, niezwykle zdolnych studentów architektury – Jakub Tolak, Kacper Kempisty oraz Maciej Wróbel, którzy całkiem sprawnie podeszli do strony realizacyjnej albumu. Słychać, że Panowie świetnie się bawią przy tworzeniu muzyki i na ich debiutanckim albumie znajdziemy masę wariacji gatunkowych – od rockowej psychodelii po metal progresywny.
  
  Już na samym początku czeka nas porządny kop adrenaliny. „Void” ze spokojnego riffu przeradza się w niezwykle dynamiczną, nośną kompozycję, która od razu wpada nam w ucho. Ogromnym minusem są jednak drażniące partie wokalne, które nieco odstają od świetnej strony instrumentalnej numeru. Dalej usłyszymy znacznie bardziej stonowany „Portrayer” przypominający mi momentami twórczość Alice In Chains. „Cyrulik” to psychodeliczna, instrumentalna wariacja, która kompletnie nie przypadła mi do gustu. Pomimo genialnego wstępu, kawałek z każdą sekundą staje się coraz bardziej nużący i zbędny. „Maligna” zaskakuje nas punk rockowym wstępem, by potem przeobrazić się w ładnie zaaranżowaną, stonowaną kompozycję z przebojowym refrenem. Druga połowa albumu o wiele bardziej przypadła mi do gustu i już na „Find Yourself” usłyszymy fajną, prog rockową otoczkę z pięknymi partiami skrzypiec, które idealnie dopełniają utwór. Natomiast „As I Fall” to jedna z najlepszych kompozycji jakie usłyszymy na debiutanckim krążku zespołu. Świetna sekcja rytmiczna, piękne melodie i fantastyczny refren – więcej takich numerów chciałbym usłyszeć na następnej płycie. Dalej mamy „Verify”, na którym usłyszymy całkiem interesującą zabawę dźwiękami, jednak nieco zbyt chaotyczną i monotonną. Na końcu czeka na nas „Back Side Of Glasses”, czyli kolejna, rewelacyjna kompozycja w wykonaniu Formy. Od razu zaskakuje nas mroczny, bardzo sugestywny klimat utworu. Riffy są znacznie cięższe, klimat bardziej przygnębiający, a wszystko uzupełnione świetną, symfoniczną otoczką.
  
  Debiutancki album Formy jest niestety bardzo nierówny . Od strony realizacyjnej jest znakomicie, brzmienie albumu nie odstaje od standardów i brawa należą się szczególnie za to, że każdy z Panów nagrywał kilka partii na różnych instrumentach i wyszło to naprawdę bardzo profesjonalnie. Jeżeli chodzi o stronę kompozycyjną to z tym bywa różnie. Pomimo ogromnych umiejętności technicznych trochę przeszkadzał mi niesprecyzowany charakter płyty. Jest melancholijnie, momentami przebojowo, a niekiedy mrocznie i koniec końców ciężko mi jest napisać, co Forma chce nam za pośrednictwem swojej muzyki przekazać. Chciałbym, by na tym albumie nie skończyły się ich pomysły i w przyszłości - mam nadzieję niedalekiej - zaskoczyli mnie czymś nowym i bardziej sprecyzowanym, bo potencjał w ich dźwiękach jest bardzo duży!
  
  Na zakończenie chciałbym życzyć zespołowi by żadna treść nie przerosła ich jakże osobliwej FORMY. Czekam na więcej, a tymczasem ode mnie… Trzy gwiazdki na pięć możliwych.
  
  3/5

  Łukasz 'Geralt' Jakubiak niedziela, 20, styczeń 2013 20:10 Link do komentarza