1 komentarz

• 

  Grupę poznałem kilkanaście lat temu podczas .... wędkarskiej wyprawy do Szwecji i od tamtej pory zdobyłem już prawie całą dyskografie. Dolce Acqua to ich debiut z 1971 roku. Złota Era. Surowe brzmienie początku lat siedemdziesiątych zawsze powoduje u mnie podniesienie ciśnienia, a w tym wypadku szczególnie. Piękny mariaż melodyjnego folku z wczesnym progresem, lekkim jazzem i ostrym rockiem spod znaku Jethro Tull (genialny flet). Ciekawostką jest brak gitary elektrycznej, są za to aż dwie akustyczne i orkiestra. Poza tym hammond, piano, celesta, bas, perkusja i wibrafon. Piękna płyta, bardzo melodyjna, z wieloma fragmentami akustycznymi. To jedna z pierwszych i ważniejszych płyt włoskiej sceny rockowej. Klasyczny folk-prog i koncept album poświęcony ludzkim emocjom. To właśnie na tej płycie zadebiutował Ivano Fossati - jeden z największych włoskich pop-wokalistów, odszedł po tej płycie by rozpocząć karierę solową. Zespół się tym nie przejął tylko zatrudnił Martina Grice i moim zdaniem na tym zyskał brzmieniowo... Ale wracając do 'Dolce Acqua' - 8 utworów, 40 minut muzyki, pięknego, dziewiczego folk-proga z cudownym fletem w roli głównej.
  To jeden z najlepszych albumów 1971 roku. Nie tylko we Włoszech... Polecam miłośnikom wczesnego folk-proga, fanom włoszczyzny i wielbicielom antyków z początków lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku...

  Aleksander Król czwartek, 23, czerwiec 2011 18:25 Link do komentarza