1 komentarz

• 

  Grupa powstała w 1968 roku i podobnie jak większość zespołów z tego okresu obracała się w kręgach rocka psychodelicznego. Podstawowy skład to trio :
  Tony Cicco / drums, percussion, vocals
  Gabriele Lorenzi / Hammond organ, piano, Minimoog, electronics, bass, vocals
  Alberto Radius / electric & acoustic guitars, bass, vocals. Zadebiutowała wspaniałym 'Dies Irae' w 1970 roku , rok pózniej przypomniała sie niezłym 'Formuła 3' po czym ostro skręciła w kierunku rocka progresywnego i w 1972 roku na rynek trafił 'Sognando e Risognando' ...
  I to był strzał w dziesiątkę ! Powstała płyta doskonała, czysto progresywna z lekkimi naleciałościami psychodelii.Z niezłym wokalem, ale w zdecydowanej większości instrumentalna.
  Cztery utwory główne, podzielone na 12 części. Albo inaczej - jedna suita składająca się z czterech części...Co kto lubi. Jak to zwał tak zwał - zajmijmy się muzyką. A jest czym.... Lekko ponad 40 minut. Instrumentarium klasyczne czyli hammond, mellotron i syntezator to instrumenty 'wiodące' do tego gitara (momentami świetna), i tradycyjnie doskonała sekcja rytmiczna. Brzmieniowo - pomiędzy Deep Purple, PFM a ELP. Znakomicie zagrana płyta , absolutna czołówka 'Złotej Ery'. Kapitalne riffy, cudownie połamane rytmy,
  świetne progresywne odjazdy i dobry pomysł na muzykę. Płyta była ogromnym sukcesem grupy, w Japonii i w Ameryce Południowej do dziś jest uważana za jedno z najważniejszych dokonań w rocku progresywnym na świecie. A u nas...? Nawet wśród znawców tematu usłyszałem, że odkąd jeździ Kubica to wolą formułę 1.
  Myślę że to jest jedna z płyt które TRZEBA znać, więc polecam absolutnie wszystkim......

  Aleksander Król czwartek, 23, czerwiec 2011 09:27 Link do komentarza