1 komentarz

• 

  Koniec lat dziewięćdziesiątych zaowocował pojawieniem się całej rzeszy progresywnych zespołów wyraźnie odcinających się od nurtu neoprogresywnego. Grupy te w zdecydowanej większości nawiązywały stylistycznie do lat siedemdziesiątych. Jedną z nich była fantastyczna, włoska H2o. Zadebiutowała w 1997 roku płytą 'UnoPuntoSei'. Pamiętam mój podwójny szok rok później, po powrocie z Włoch, gdzie ambitny sprzedawca wcisnął mi ją 'na siłę' jako bonus po zakupie kilkunasty innych włoskich skarbów, oczywiście ze Złotego Wieku. Płyta przeleżała u mnie w 'poczekalni' chyba z 8 miesięcy zanim dostąpiła zaszczytu wejścia do mojego Cambridge Audio. Po kilku minutach już wiedziałem, że to jednak ja dostąpiłem zaszczytu możliwości posłuchania... 4 utwory, 48 minut muzyki. Mocno zakorzenionej w Złotej Erze, pełnej pięknych linii melodycznych, zaskakujących zwrotów akcji, zmian tempa i nastroju, doskonałych solówek i niecodziennych brzmień. To doskonały koncept album, dokładnie przemyślany i świetnie zagrany. Przez wykorzystanie gitary akustycznej nasuwają się skojarzenia z wczesnym PFM i Celeste. Bardzo dobry wokal. Bardzo dobra muzyka. Bardzo dobra grupa. Polecam wszystkim , a dla miłośników włoszczyzny - MUS i wielka frajda jednocześnie....

  Aleksander Król czwartek, 15, grudzień 2011 10:38 Link do komentarza