1 komentarz

• 

  Album 'The Roaring Silence' pod wieloma względami jest płytą wyjątkową w dorobku Manfred Mann's Earth Band. Po pierwsze, otwierający album 'Blinded by the Light' stał się megahitem po obu stronach oceanu, a w USA i w Kanadzie nagranie wspięło się na szczyt list przebojów, niewątpliwie wspierając sprzedaż całego albumu. Po drugie natomiast, nagranie 'The Roaring Silence' poprzedziły znaczące przetasowania w składzie zespołu, odszedł bowiem Mick Rogers, a na jego miejsce pan Mann pozyskał świetnego wokalistę Chrisa Thompsona i mało znanego szkockiego gitarzystę Davida Fleeta. Samo rozstanie musiało przebiegać jednak w pokojowej atmosferze, bowiem pan Rogers wziął jeszcze udział w sesji nagraniowej do 'The Roaring Silence'.
  
  Jak się już rzekło, płytę otwiera 'Blinded by the Light', piosenka autorstwa Bruce'a Springsteena. Wybrany na singiel utwór odniósł duży sukces, i to zwłaszcza w USA, co jest o tyle dziwne, że z akustyczno-folkowym pierwowzorem ma niewiele wspólnego. Choć z drugiej strony, wersja MMEB jest znacznie lepsza, niż propozycja Springsteena. MMEB wzięli na tapetę oryginał, wydłużyli go o parę minut, okrasili zmianami tempa i wzbogacili moogowymi solówkami. No i jeszcze ten Thompson... Gdy śpiewa:
  'Mama always told me not to look into the eye's of the sun
  but mama, that's where the fun is!'
  zawsze przechodzą mnie ciarki. Świetne nagranie, i znakomita wizytówka tego, przez wielu uważanego za najlepszy, składu MMEB.
  
  Ale nie tylko 'Blinded by the Light' warte jest uwagi. Następne na liście jest 'Singing the Dolphin Through', będące z kolei kowerem utworu Mike'a Herona (znanego z folkowego The Incredible String Band). I znowu: wersja zawarta na 'The Roaring Silence' nie przypomina pierwowzoru, różni się nawet nieco dłuższym (o słówko 'through') tytułem. MMEB podlali piosenkę intrygującymi klawiszowymi dźwiękami, imitującymi śpiew delfinów, ozdobili ją ekspresyjnymi partiami gitarowymi, a na dodatek namówili Barbarę Thompson, żeby zagrała na saksofonie. I wyszło znakomicie. 'Waiter, There's A Yawn In My Ear' już tytułem zapowiada, że będzie pokręcone, i tak też jest w rzeczywistości. To rozimprowizowane, wyrastające ze wspólnych jamów zespołu nagranie MMEB ogrywali na koncertach jeszcze przed nagraniem 'The Roaring Silence'. We wkładce do albumu napisane jest, że nagrano je na żywca podczas jakiegoś występu i po dograniu kilku nakładek w studio umieszczono na płycie, ale nie wiem, ile w tym prawdy, bo MMEB zdarzało się wszak doklejać oklaski do utworów nagrywanych w studiu. Tak czy inaczej, fajnie się tego 'Kelnera' słucha, nagranie hipnotyzuje nieco psychodelicznym klimatem i przykuwa uwagę ekspresyjną solówką gitarową oraz klawiszowymi szaleństwami lidera.
  
  Tych nie brak również w następnym, militarystycznym w treści The Road to Babylon. 'A golden helmet blinded minds, among ten thousand swords, along the road to Babylon' - przejmująco śpiewa pan Chris, prowadząc słuchacza do nieco pompatycznego refrenu, wyśpiewanego razem z chórem, który też tę piosenkę inicjuje. Następne 'This Side of Paradise' jest nieco bardziej 'radio friendly' (czy może raczej było takie w 1976 roku ;-)), ale przy tym - kolejny już raz - wspaniale, zadziornie zaśpiewane przez Chrisa Thompsona. A i Manfred Mann gra tu z niezwykłą lekkością. 'Starbird', wysnuty z 'Ognistego ptaka' Strawińskiego, jest natomiast chyba najbardziej podniosłym utworem na płycie. Tę trzyczęściową pieśń zaczyna podniosły śpiew Chrisa Thompsona, do którego stopniowo dołączają członkinie chóru. Potem następuje środkowa część improwizacyjna, w której pan Mann krzesze iskry z instrumentów klawiszowych, aż wreszcie jego szaleństwa stopniowo cichną i powraca nieznacznie tylko przetworzona część wokalna. Ponownie - wyborne nagranie. A co powiedzieć o ostatnim 'Questions' (tu z kolei pan Mann zaczerpnął linię melodyczną z uroczej lirycznej fortepianowej miniatury Schuberta), w którym Chris Thompson ponownie czaruje niepospolitymi umiejętnościami wokalnymi? Aż dziw, że to nagranie - wydane jako drugi singiel promujący cały album - nie zrobiło kariery na listach przebojów.
  
  Mimo upływu lat, albumu 'The Roaring Silence' świetnie się słucha. Wszystko tu jest dopracowane do najmniejszego szczegółu: od muzyki począwszy a na intrygującym projekcie okładki skończywszy. Jeśli ktoś chciałby poznać tylko jedną płytę MMEB (są tacy?) to powinien sięgnąć właśnie po ten album.
  
  P.S. Na remasterze można znaleźć 'Blinded by the Light' w wersji singlowej oraz znane z poprzedniego albumu 'Nightingales and Bombers' 'Spirits in the Night' (również kower Springsteena), choć tym razem z wokalem Thompsona (poprzednio śpiewał jeszcze Mick Rogers). Oba straszliwie pocięte - tak by sprostać wymogom radiowym. Aż się serce kraje podczas słuchania tych piosenek w tak zmasakrowanej formie.

  Michał Jurek piątek, 28, październik 2011 19:13 Link do komentarza