1 komentarz

• 

  Bardzo nie lubię wszelakiego rodzaju porównań. Nie lubię porównywać jakiegoś zespołu do innych. Nie lubię porównywać muzyki określonego zespołu do muzyki innych. Mało tego, nie lubię umieszczać danej grupy i jej muzyki w kontekście innych... Dobra, zalatuje to jakimś bełkotem, więc przechodzę do rzeczy. Zawsze staram się dostrzec u danego wykonawcy coś indywidualnego, swoistego, czy wręcz niepospolitego. Faktem jest, że nie zawsze jest to możliwe. Czasem aż prosi się o porównania. Nie po to, żeby poddać krytyce i wykazać niemoc twórczą wykonawcy, ale po to by ukazać faktyczną wartość jego muzyki. Po to, żeby wskazać, że robi coś autentycznie dobrego właśnie dzięki mniej lub bardziej widocznym podobieństwom względem innych grup. Dokładnie taki dylemat miałem odnośnie płyty „Far from the Sun”. Chciałem na siłę znaleźć coś wybitnie oryginalnego, jakieś konkretne creme de la creme, ale najzwyczajniej w świecie uznałem to za rzecz niemożliwą. Muzyka na tym albumie krąży bowiem po terytoriach, po których od lat poruszają się wielcy świata rocka. I nie widzę w tym absolutnie niczego złego. Pod żadnym pozorem nie próbuję sugerować, że Siena Root to epigoni i naśladowcy stylu innych zespołów. Szwedzi z niepodważalnym powodzeniem wykorzystują znane elementy brzmienia instrumentów, klimatu, czy też rytmiki. Stąd ci, którzy mają nieco pojęcia o muzyce rockowej usłyszą na płycie Sieny niemało wpływu The Doors („Waiting for the Sun”, „Time will Tell”), King Crimson („The Summer is Old”, „The Break of Dawn”), nieco Jethro Tull („The Break of Dawn”) i Lynyrd Skynyrd („Dreams of Tomorrow”). Są to naleciałości różnego typu. Mogą to być konkretne brzmienia instrumentów, sposób ich wykorzystania, riff, rytm lub aranżacja. Dodatkowo niemal wszystkie utwory są dość rozbudowane. Każdy z nich prezentuje kilka, zazwyczaj dość krótkich tematów, zmian tempa i nastroju. Jeśli dodać do tego bogactwo i zróżnicowanie dźwiękowe, melodyczne i rytmiczne, to w efekcie powstaje muzyka zdecydowanie niebanalna i mocno wciągająca. Ujmę to tak: to, że słychać znane patenty wychodzi muzyce tylko na plus. Muzycy bowiem w perfekcyjny sposób łączą je ze sobą. Robią to w taki sposób, że nie da się im zarzucić płytkiego kopiowania i braku pomysłu na muzykę. Słychać aż nadto, że ich umiejętności instrumentalno – wokalno – kompozycyjne są naprawdę spore. Zaś to, co i w jaki sposób tworzą jest właśnie ich pomysłem na muzykę. Pomysłem bardzo udanym. Nie mówiąc już o tym, że widać i słychać u nich pasję i radość grania.
  
  Mała konkluzja na koniec. Po co na siłę szukać nowych, oryginalnych brzmień, skoro można na różne sposoby wykorzystywać te, które już istnieją, osiągając przy tym naprawdę świetny efekt?
  Album „Far From The Sun” jest odpowiedzią na to pytanie.

  Dariusz Maciuga niedziela, 14, sierpień 2022 17:50 Link do komentarza