1 komentarz

• 

  Earth jest bardzo ciekawą, choć słabo rozpropagowaną grupą. Zwrócić uwagę może miłośników wielu nurtów od awangardowego metalu (chociażby studyjny debiut Earth 2, jaki w założeniu miał stanowić syntezę ambientu i metalu), po stoner rock (album Hex; Or Printing by Infernal Method) czy post rock - jak album tej grupy z roku 2008.
  
  Jest to najbogatsza brzmieniowo i najciekawiej zaaranżowana płyta od czasów Pentastar: In the Style of Demons. Sprawia to, że ciągnące się nieraz około 10 minut drony nie są aż tak męczące. Nadaje to płycie przyjemny atmosferyczny, wręcz eteryczny charakter. Można mieć podobne uczucia jak po przesłuchaniu Hex.. Nie jest to - broń Boże! - odgrzany kotlet. Każda płyta Earth jest inna i różni się od swoich poprzedniczek. O ile Dylan Carlson stosuje mniej więcej zbliżone środki kompozycyjne - konsekwentnie trzyma się minimalistycznej, dronowej formuły - występują zdecydowane różnice w brzmieniu. Nakładające się brzmienie organów i gitary elektrycznej wręcz może przywołać próby rocka psychodelicznego z czasów dla tego gatunku klasycznych, tj. lat 60. ubiegłego wieku.
  
  Dla miłośników post rocka raczej ta płyta nie będzie stanowić zaskoczenia. Minimalizm w kompozycji stosowany jest przez wielu przedstawicielu nurtu - ostatnie 3 płyty Swans oraz Godspeed You Black Emperor. Płyta powinna zaciekawić natomiast miłośników współczesnego rocka psychodelicznego; w tym nurcie coś jeszcze dzieje. Z mojej strony solidne 5/5.

  Edwin Sieredziński czwartek, 11, wrzesień 2014 12:09 Link do komentarza