1 komentarz

• 

  Zespół Anekdoten jest powszechnie uważany za współczesnego naśladowcę i zarazem spadkobiercę King Crimson. Muzycy zaczęli parę ładnych lat temu od zacnych płyt 'Vemod' i 'Nucleus', wypełnionych muzyką mocno crimsonowską. Krytycy jak i fani od razu pokochali tą niezbyt odkrywczą muzykę, czemu nie trudno się dziwić. Problem zaczął się od płyty 'From Within'. Wielcy recenzenci - zwolennicy zmian - nagle zaczęli piętnować zespół właśnie za to, że zmienia muzyczne proporcje i poszukuje nowych obszarów - cóż za niekonsekwencja! Po zapoznaniu się z kilkoma mało entuzjastycznymi opiniami na temat krążka 'Gravity' postanowiłem się z nim bliżej zapoznać.
  Pierwsze, co rzuca się w oczy, to niesamowita okładka tego wydawnictwa, wydrukowana na szorstkim papierze. Jednak prawdziwe zaskoczenie mamy po uruchomieniu płyty. 'Monolith' atakuje nas ścianą dźwięków, utwór niby w starym stylu, ale jednak bardziej przemyślany i wyważony. 'Ricochet' zaczyna się od niesamowitego mellotronu, jak za czasów 'In the wake of poseidon' i trzyma niesamowity poziom. Zespół osiąga tutaj idealne proporcje pomiędzy wszystkim co w muzyce najważniejsze, między swoimi pomysłami oraz inspiracjami. Numer 3 - 'The War Is Over' - świetny, spokojny akustyczny utwór trwający blisko 5 minut, przypominający nieco swoją lekkością dokonania RPWL. Kolejna kompozycja początkowo budzi mieszane uczucia, jej nastrój jest co najmniej dziwny ale także nieco intrygujący. Dopiero w połowie wybucha i czaruje niesamowitym klimatem. 'Sw4' to znów utwór spokojny, mający jednak swój nastrój, który trudno opisać słowami. Kompozycja tytułowa to wyciszony początek i jak to u Aknekdoten nagły wybuch intensywnych dźwięków. Wiele dzieje się przez te ponad 8 minut trwania 'Gravity'. 'The Games We Play' to już geniusz w najczystszej postaci - niesamowita oniryczna ballada przypominająca trochę czasy wczesnego Pink Floyd. Nie ma tutaj zbędnego gitarowego rzępolenia czy sztucznego przedłużania. Kompozycja idzie bez żadnych zgrzytów przez 2 minuty i trochę a później bardzo powoli się wycisza. W tym miejscu trzeba powiedzieć że muzycy anekdoten doszlifowali swoje umiejętności do perfekcji i znaleźli odpowiednie muzyczne proporcje. Nadmienić trzeba że nie stracili nic z dawnego blasku a jeszcze bardziej dojrzeli. Na koniec mamy jeszcze 5 minut świetnego instrumentalnego crimsonowania czyli 'Seljak'. Tak kończy się ta niezwykle udana płyta.
  Na krążku 'Gravity' Anekdoten ukazuje się jako zespół mający swoją muzyczną płaszczyznę. Muzycy całkowicie odcięli się od pępowiny zwanej king crimson i niewątpliwie wznieśli się na artystyczne wyżyny. Nie jest to płyta nadzbyt odkrywcza ale niewątpliwie zagrana z odpowiednim rozmachem i wyczuciem, wypełniona po brzegi doskonałymi pomysłami oraz muzyką z pogranicza klasycznego symfonicznego progresu i lekkiej psychodelii. Dobrze że ktoś nagrywa jeszcze dziś takie rodzynki, których można posłuchać dziś, jutro i za 10 lat z taką samą radością i satysfakcją. Tą płytę anekdoten z czystym sumieniem można postawić na półeczce obok King crimson i dać na koniec 5 gwiazdek.
  
  Uczniowie wreszcie stali się mistrzami.

  Gacek poniedziałek, 01, wrzesień 2008 15:25 Link do komentarza