1 komentarz

• 

  'Było nas trzech,
  W każdym z nas inna krew
  Ale jeden przyświecał nam cel
  Za kilka lat
  Mieć u stóp cały świat
  Wszystkiego w bród'
  
  
  Ich też było trzech - Mariusz Rybicki (śpiew, gitara, flet), Henryk Tomczak (gitara basowa), Janusz Maślak (perkusja) i zapewne przyświecał im ten sam cel jak w przypadku bohatera "Autobiografii" Perfectu. W sposób zupełnie niezaplanowany latem 1971 roku pochodząca z Poznania trójka założyła zespół Stress. Grając w czasie wakacyjnych potańcówek w Łagowie zamierzali jedynie zarobić na chleb. Początkowo wykonywali utwory z repertuaru Black Sabbath, Deep Purple i Hendriksa. Bardzo szybko dopracowali się własnych utworów. We wrześniu tego samego roku zdobyli wygrali konkurs "Wielkopolskie Rytmy Młodych" w Jarocinie. Krótko później zdobyli wyróżnienie na II Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej w Kaliszu. Po raz pierwszy wystąpili w radiu w 1972 roku z trwającym blisko osiem minut utworem "Ciężką drogą", który znakomicie radził sobie na liście przebojów Rozgłośni Harcerskiej Polskiego Radia i w notowaniach "Non Stopu". O zespole pisał też miesięcznik "Jazz".
  Mimo nieprzeciętnych umiejętności, ciekawych tekstów, świetnej i nowatorskiej muzyki zespół nigdy nie wyszedł z muzycznego podziemia. Koncertował rzadko, a ówczesne media nie wykazywały większego zainteresowania muzyką Stressu. Owszem, zdarzały się im sesje nagraniowe w Rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu (1972-77) i Bydgoszczy (1979), ale jak na zespół o tak dużym potencjale, było to stanowczo za mało. Stress nie pozostawił po sobie ani jednego nagrania płytowego. Lata siedemdziesiąte nie były zbyt łaskawe dla grup grających muzykę odbiegającą od big beatowej sztampy wykonywanej przez zespoły w rodzaju Czerwone Gitary, Trubadurzy albo No To Co.
  Sress grał przede wszystkim hard rocka, nie gardził jednak rock and rollem i bluesem. Flirtował z jazzem - za sprawą współpracy z wibrafonistą jazzowym Jackiem Milianem (" Fatamorgana", "Granica życia"). W niektórych nagraniach zespołu występuje dzisiaj już nieznany z imienia i nazwiska saksofonista. Na tle pochodzących zza żelaznej kurtyny zespołów z tamtych lat Stress wypada co najmniej przyzwoicie i właściwie w niczym im nie ustępuje. Najbliżej mu do Grand Funk Railroad.
  Zespół kilka razy zmieniał skład - doszedł drugi gitarzysta Krzysztof Jarmużek, skrzypek Andrzej Richter, organista i pianista Michał Przybysz. Zmiany personalne uatrakcyjniły muzykę Stressu, ale i to nie zdołało zmiękczyć twardych serc animatorów kultury z okresu PRL-u. A mieli w swoich rękach prawdziwy skarb!
  W 1979 roku grupa zamilkła.
  Na szczęście są archiwa. W zbiorze Polskiego Radia odnaleziono kilkanaście nagrań Stressu ( niektóre w dwóch wersjach ) i w 2008 roku wydano je na dwóch płytach kompaktowych w ramach serii "Z Archiwum Polskiego radia" jako wolumen 8.
  Jeśli tak bardzo zachwycamy się muzyką zachodnich grup z lat siedemdziesiątych, to nic nie stoi na przeszkodzie, by zachwycać się muzyką poznańskiego Stressu. W pełni na to zasługuje.
  
  P.S. Stress jest autorem hymnu poznańskiego Lecha "W górę serca i niech zwycięża Lech".

  Krzysztof Michalczewski czwartek, 06, październik 2011 01:09 Link do komentarza