1 komentarz

• 

  L'Impero Delle Ombre, choć wydał właśnie swój drugi album, jest zespołem raczej mało w Polsce znanym. Mam nadzieję, że wkrótce się to zmieni, gdyż moim zdaniem, jest to jedna z najciekawszych młodych formacji.
  
  I Compagni Di Baal to album, który umieścił bym w dość enigmatycznej szufladce occult rock. Bo choć jestem przeciwnikiem mnożenia szufladek, to albumu tego nie da się w żaden inny sposób określić. Jeśli chodzi o teksty (a jest to płyta koncepcyjna) i atmosferę, to zdecydowanie kłania się pierwszy album Black Widow. Muzyka natomiast lokuje się gdzieś między rockiem symfonicznym, psychodelicznym a heavy (czy nawet doom) metalem. Jeśli by szukać ułatwień, to można by ją nazwać heavy progiem.
  
  Powiem szczerze, że I Compagni Di Baal słucha się wyśmienicie od samego początku. Po krótkim intro wprowadzającym nas w całą historię szybko przechodzimy do utworu Diogene, który poza fajnymi partiami klawiszy i atakiem ciężkich gitar urzeka swoim chwytliwym refrenem. Gwarantuję, że będziecie go nucić już po pierwszym przesłuchaniu. Z kolei Divoratori Delaa Notte zwraca się w stronę Black Sabbath, czyli jest mrocznie, melodyjnie i masywnie. Później kompozycja nabiera szybkości a napędza ją riff rodem z brytyjskiej szkoły heavy metalu. Zespół eksponuje przy tym cały czas klawisze, ażeby nie zatracić swego progowego charakteru.
  Następnie L'Impero Delle Ombre serwuje nam balladę przecudnej urody - Ballata Per Liliana. Pewny jestem, że lata temu utwór ten mógłby spokojnie stać się przebojem. Świetna melodia i rewelacyjne solo gitarowe to jednak wydaje się być dziś za mało aby zawojować listy przebojów... Nie ma jednak co rozpaczać, bo przecież i tak my, fani rocka, nie chcemy bardzo chętnie dzielić się swoją muzyką.
  
  Słuchając kolejnych utworów, zastanawiam się, skąd w głowach muzyków L'Impero Delle Ombre tyle świetnych melodii. Sprawdzają się tu bardzo proste, choć dziś już rzadko stosowane w rocku progresywnym zabiegi. Na przykład refren utworu L'Oscura Persecuzioni - nie jest to nic ponad melodyjne wycie, ale wypada wręcz doskonale. Dodajmy do tego zmiany tempa, rozliczne motywy (nawet jeśli są proste, doom metalowe) i wychodzi z tego znakomita mieszanka. Album po prostu zaciekawia i wciąga. Świetnym tego przykładem jest kompozycja Cosmohronos. Dość skomplikowana partia gitary będąca powtarzana przez cały czas trwania utworu nie pozwala się od niego uwolnić. Sogni Di Dominio ma z kolei bardzo gotyckie zacięcie, co słychać szczególnie w riffach. Ale nawet gdy prostota jednego z elementów niemal razi, to zespół szybko przykrywa ją aranżacją i całość po raz kolejny sprawia świetne wrażenie.
  
  Po zakończeniu albumu mamy dwa wyjścia - albo włączyć go od początku, albo posłuchać coveru Black Sabbath za który wziął się zespół. Ja postępuję różnie, ale faktem jest, że wersja Snowblind, która znalazła się na I Compagni Di Baal jest bardzo dobra. O ile oczywiście ktoś lubi covery.
  
  Black Widow Records trafiła tym wydawnictwem w dziesiątkę. A w zasadzie w piątkę po właśnie taką notę otrzymuje ode mnie L'Impero Delle Ombre.
  
  5/5
  
  
  Ps. Jeszcze jedna ważna informacja dla wszystkich, którzy zdecydują się na zakup albumu. We wkładce wszystkie teksty są przetłumaczone na język angielski. Jest to bardzo miły ukłon w stronę tych, którzy nie znają włoskiego, a chcieliby się zapoznać z historią która opowiada I Compagni Di Baal.

  Rafał Ziemba wtorek, 05, kwiecień 2011 21:22 Link do komentarza