1 komentarz

• 

  Moja ulubiona płyta zespołu. Wydana w 1992 roku mogła i nawet powinna być bardziej popularna. Niestety, wyszła chyba w złym czasie, Gdyby została wydana z 10 lat wcześniej, pewnie spotkałaby się z lepszym odzewem publiki.
  
  Sama muzyka to jak na Motörhead przystało mocna rock'n'rollowa jazda. Tak właśnie jest przez pierwsze trzy kawałki, w których dostajemy to, za co tyle ludzi uwielbia ten zespół. Po nich następują trzy utwory, które wyróżniają tę płytę na tle innych dokonań zespołu.
  
  Pierwszym z nich jest 'Jack The Ripper'. Mocny kawałek z zapadającym w pamięć rytmem - mój osobisty numer 'dwa' na tej płycie. Jest numerem dwa, bo tuż po nim następuje numer jeden, czyli ballada 'I ain't no Nice Guy' z gościnnym udziałem niejakiego Ozzy'ego Osbourne'a oraz Slash'a. Ten kawałek moim zdaniem powinien być hitem. Dobre uzupełniające się wokale Lemmy'ego i Ozzy'ego, fajne gitary w tle, solówka Slash'a i dobry tekst (oraz całkiem fajny teledysk). Niewątpliwie jest to perełka z tej płyty. Potem jeszcze jeden mocny punkt - utwór 'Hellraiser', kawałek, który można usłyszeć także w wykonaniu Osbourne'a na jego płycie 'No More Tears'.
  
  Po tych utworach wracamy na dobrze już znane tory i w tym klimacie "dojeżdżamy" do ostatniego utworu, tutaj zwalniamy i w marszowym tempie kroczymy do końca albumu w rytmie tytułowego 'March or Die'.
  
  Cóż... świetna płyta, nie ma tu wirtuozerii i nie ma być, Lemmy wie, że nie warto zbytnio kombinować jeżeli jest to niepotrzebne. Dostajemy Motörhead w świetnej formie i na deser balladę z udziałem znanych gości, a co by nie mówić Ozzy rękę ( i głos ) do ballad ma i tym razem to się potwierdziło. Świetna płyta na odpoczynek szarych komórek od bardziej zawiłej i wymagającej muzyki. Prosta muzyka Motörhead i tak jest ok.

  Przemek Kalinski sobota, 08, styczeń 2011 21:53 Link do komentarza