1 komentarz

• 

  Dobitnie i głęboko świadomie zagrane,
  przestrzeń i wyrazu moc posiadające,
  artykulacji perkusyjnej światy-
  zamykają klamra każdy akord melodii ,każdej jednej niemal sferę!…
  
  Pełen majestatu jeździec, orki osiodławszy, pomyka oceanu wichrem.
  Zanurza się w głębin pętach, by blasku słońca wdzięków odebrać
  i odbić mu tarczą piersi wypiętej blask…
  Pełen godności wodnego lotu widok ów,
  wyobraźnia utkała-
  słysząc co słyszy…
  co podyktowała,
  ta symfonia nastrojów odmiennych ciszy…
  Dzikie gitar, jak syren zawodzenia, orek tony, przyjmujące w muzycznej plasujące się niszy.
  Kołyszą nasze myśli owe tony, w tornada je kołując
  Dotyka to szkwału ścian wodnych murów
  To srebrzących się łusek grzbietów lica pacyficznego
  Migocze się kanwa…
  zaplata wodorostom warkocze…
  
  Piękne delayów sieci, łapią ciszy sploty i płachty całe.
  Nie sposób obrazów tych zapomnieć, tak czule opowiedzianych.
  Niezwykle wrażliwa muzyka, którą tworzy pięcioro panów...
  Jakże zgrani myślą i czujący się wzajem...
  
  
  Bardzo nastrojowy krążek. Tytuły utworów zahaczają o zjawiska przyrody, oraz sił panujących we wszechświecie, jak i psychologiczne rozgrywki wewnątrz naszych duszewnych wszechświatów… Interesujące melodie, intrygujące partie gitary Terjego Rypdala, niesamowicie sprzęgnięte są z linią basu, która w zasadzie nigdy nie mija się atmosferycznie z harmonią partii pozostałych instrumentów, wręcz genialnie ją uzupełnia. Czyniąc to, co każdy basista winien, Biorn Kjellemyr wplata się interesująco w jazzową konwencje współpracy piana z perkusją …Melodie jakie wygrywa konkurencyjnie wręcz z liniami klawiszy przepływają, pełnią wręcz role gitary głównej… Na pierwszych planach dzieją się ciekawe historie, nie ma bowiem instrumentów solowych jako takich, perkusja niejednokrotnie pojawia się w centrum muzycznej rozgrywki co brzmi naprawdę ciekawie i zarazem motywuje pozostałych muzyków, wręcz zagrzewa do muzycznej walki o dramaturgię i właściwy podział ról, mając też swoje kompozycyjne pomysły- obaj perkusiści Jon i Per podejmują ryzykowną i wartą ryzyka grę…Polecam muzyka nieprzeciętnie napisana z ogromnym wyczuciem …Rzekłabym taktem muzycznym i przejmującą swobodą…akustyczność płyty rola ciszy oraz nostalgia pewien rodzaj turpizmu muzycznego oszukuje nasze zegarki i zawiesza nas na chwilę pokazując jak żyć czasem z boku zamętu który tak zwykł niepokoić naszą dusze…uczy medytacji i rozmowy ze Stwórcą
  Nie bez znaczenia jest rola producenta który wie jak osiągnąć ten szczególny rodzaj klimatu, który zawsze sączy się z nagrań tej wytwórni. .Manfred Eicher wie co zrobić by tematu nie dać przegadać zcukierkowić tudzież rozmyć…Domyślam się szczególnie sprzyjającej skupieniu, atmosfery miejsca w jakim znalazł się ów człowiek. By stworzyć taki warsztat pracy, konieczna jest niejednokrotnie intuicyjna wręcz znajomość praw matematycznych rządzących przebiegiem fal akustycznych, oraz spektrum barw i kolorów ciszy…Wiele się od Pana Manfreda uczę…. W całym tym opisie, mam również na myśli miejsce w sercu, które bez zbytnich ochów i achów cenię…po prostu cenię…
  …Dziękuję chłopaki, za tę chwilę, piękny projekt ,wartościowo spędzony czas…
  A i wybaczcie czytający moje 3 wtrącone w nawias grosze ,że żaden muzyk i niczyja muzyka nie jest dla mnie jak inna…Nie porównam zatem nikogo z nikim, tak wprost, że jest jak…inny jakaś jak innaCzłowiek jest i zwykł być niepowtarzalny ….Mówiąc o czyichś alegorycznie, podobnych jedynie światach, czynię to bez odbierania muzykom ich indywidualności... Spytacie ,a co gdy mają miejsce niestosowne chwyty…Takich trudno dowieść…melodie jak dzieła architektury są nieraz .Kto z Mezopotamczyków obraziłby się o piramidy a z Egipcjan o zigguraty a z pośród Majów o …
  Darujmy sobie takie dąsania
  Muzyka jest do słuchania
  nie zaś spierania
  obyczaje łagodzi
  i z pęt egoizmu swobodzi...
  
  
  Aleksandra Dudziak 06.05.2013r.

  Aleksandra Dudziak wtorek, 07, maj 2013 13:42 Link do komentarza