1 komentarz

• 

  W roku 2010 blues rockowy gitarzysta Will Wallner i chorwacka wokalistka Vivien Vain odkryli wspólne zainteresowania i pasje muzyczne wywodzące się z korzeni brytyjskiego rocka i zdecydowali się połączyć siły w muzycznym projekcie nazwanym „Rising” (2012). Już wówczas postanowili zaprosić do współpracy znanych przedstawicieli swoich ulubionych rockowych kapel. Na liście płac pojawili się wtedy: Derek Sherinian (keyboards) Tony Carey (keyboards)Tony Franklin (bass) Rudy Sarzo (bass), Jimmy Bain (bass), Carmine Appice (drums), Vinny Appice (drums), Brian Tichy (drums).
  
  Szerzej o tamtym dziele możecie poczytać przy okazji recenzji „Rising” (http://progrock.org.pl/rock-progresywny/klasyczny-rock-metal/item/9677-rising).
  
  Will Wallner, gitarzysta z Los Angeles po raz wtóry daje o sobie znać przy okazji kolejnego solowego albumu, na którym pojawiają się równie znani muzycy z całego świata. Gościnnie wystąpili tu: Don Airey (Deep Purple), Neil Murray (Whitesnake), Vinny Appice (Black Sabbath, DIO, Heaven and Hell), Carmine Appice (brat Vinny’ego – znany z Vanilla Fudge i Cactus czy, też współpracy z Ozzym Osbourne’em), Tony Franklin angielski basista współpracujący m.in. z takimi gwiazdami jak Roy Harper, The Firm, Jimmy Page, Paul Rodgers, John Sykes' Blue Murder, David Gilmour, Kate Bush, Whitesnake. Jednym słowem doborowa odsada do ciężkiego i jednocześnie melodyjnego grania.
  
  Album „The Battle of Clyst Heath” z 2014 roku nawiązuje do historycznych wydarzeń, jakie miały miejsce w Clyst Heath (dzisiejsze przedmieścia Exeter) w roku 1455 oraz 1549, podczas angielskich „Wojen Róż”. Wojna Dwóch Róż była to wojna domowa, tocząca się w Anglii w latach 1455-1485. Uważana jest za swoiste przedłużenie wojny stuletniej. Była to walka o władzę pomiędzy dwoma rodami: Lancasterów (mających w herbie różę czerwoną) oraz Yorków (różę białą). W Polsce mało znana jest aż tak dokładana historia lokalnych brytyjskich wojen, więc warto tylko zaznaczyć, iż kontekst wybuchu drugiej wojny dotyczy, jednej z większych zbrodni w dziejach Wielkiej Brytanii, podczas której bestialsko zamordowano w dziesięć minut ponad dziewięciuset więźniów podrzynając im gardła nożami.
  
  Nagrania na „The Battle of Clyst Heath” nawiązują bezpośrednio do brytyjskiego hard rocka i słychać tu wyraźne wpływy takich zespołów jak Rainbow, Thin Lizzy czy Deep Purple. Skład stały w odniesieniu do poprzedniej płyty to właśnie Will Wallner i chorwacka wokalistka Vivien Vain, natomiast bracia Appice i Tony Franklin występują tym razem gościnnie, bowiem tym razem główny skład uzupełniają basista Bjorn Englen (Yngwie Malmsteen, DIO Disciples, Soul Sign, Hellion, Takara) oraz perkusista Giovanni Dürst (White Wizzard), którzy dowodzą rytmem na większości prezentowanych na „The Battle of Clyst Heath” kompozycji.
  
  „The Battle of Clyst Heath” otwiera świetna gitarowo-syntezatorowa przeróbka tematu muzycznego ze znanego filmu science fiction „Blade Runner” („Łowca Androidów”) i zatytułowana tak samo jak film z Harrisonem Fordem i Rutgerem Hauerem w rolach głównych. Temat przewodni do filmu został skomponowany przez Vangelisa. Na płycie Wallnera przybiera nieco dynamiczniejszy klimat i jest to jedna z dwóch ciekawostek przykuwających mocno uwagę na prezentowanym albumie.
  
  Całość przedstawionych na albumie kompozycji to szybki hard rock z elementami wirtuozerii gitarowych, w stylu Yngwie Malmsteena, Stevie Vay’a czy Joe Satrianiego zaprawiony solidną i ciężką bazą rytmiczną i dalej niestety nieco monotonnym spiewem Vivien Vain. Tak więc utwory 2 do 7 znajdą swoich wielbicieli lubujących się w szybkich partiach solowych gitar i dobrym mocnym groove perkusyjno-basowym.
  
  Płytę zamyka ciekawa kompozycja gitarowa będąca hołdem dla Gary’ego Moore’a a jednocześnie cover’em kawałka „The Loner”, który pojawił się na albumie Moore’a pod tytułem „Wild Frontier” z roku 1987 (utwór jednak pierwotnie nagrał Cozy Powell i umieścił na swoim albumie „Over The Top” w roku 1979). „The Loner” w tej wersji to dzieło mocno nawiązujące do korzeni bluesowych i stylu grania Gary’ego Moore’a. Kawałek zagrany został przez Willa Wallnera oraz jego gości: Vinny Apice, Dona Airey’a, Neila Murray’a.
  
  Więcej informacji oraz próbki muzyki z nowego albumu znajdziecie na ich stronie: http://www.wallnervain.com/ oraz na Facebooku: https://www.facebook.com/wallnervain

  Ryszard Lis niedziela, 30, listopad 2014 19:26 Link do komentarza