1 komentarz

• 

  Nie trzeba być geniuszem, by domyśleć się w jakim znanym polskim zespole rockowym udzielali się muzycy BADdo. Tytuł debiutanckiej płyty mówi wszystko, chodzi oczywiście o Kruka. Zatem, pod koniec maja, nakładem Lynx Music ukazał się album "Kruk" zespołu BADdo.
  Muzycznie, nie ma tu szczególnych zaskoczeń. Otrzymujemy pełnokrwisty, hard rockowy album stworzony według najlepszych prawideł i metod wypracowanych niegdyś przede wszystkim przez Deep Purple, ale też Whitesnake czy UFO. Już otwierający krążek "Neverland" pokazuje z czym będziemy mieć mniej więcej do czynienia. Mocne gitarowe riffy podbite organami Hammonda, silna, miło dudniąca sekcja rytmiczna, mocny, charakterystyczny głos wokalisty i chwytliwa melodia, zwłaszcza w refrenie. Do tego dynamiczna solówka gitarowa i mamy przepis na hard rockowy hit. "Gdzieś Są Ogrody" jest lżejszy i bardziej melodyjny, kłaniają się trendy hard'n'heavy z lat 80-tych. W "Miłości Po Grób" powracają mocarne riffy i fajny, rwany rytm, ale tekst o nieudanym małżeństwie kompletnie mnie nie przekonuje. Inaczej jest z kawałkiem "Po Co Jest Ta Gra" - progresywnie rozbudowanym, z marszowym rytmem i podniosłym śpiewem wokalisty - to jeden z moich faworytów na albumie. W krótkim i zwartym "Złodzieju" pojawiają się elementy blues rocka i boogie (może inspiracja ZZ Top, kto wie), co stanowi fajne urozmaicenie. Generalnie, różnorodność "Kruka" jest jego dużą zaletą. Weźmy taki "Nowy Dzień", który niby jest power balladą o nieudanej miłości, ale tych solówek gitarowych nie powstydziłaby się żadna kapela inspirująca się Pink Floyd, a piękne hammondy kojarzą się nie tylko z DP, ale też z Procol Harum. Kolejne w zestawie "Przebudzenie" pokazuje, że poszczególne utwory zostały poukładane w bardzo przemyślany sposób, ponieważ ten kawałek swoją dynamiką faktycznie pozwala się nieco przebudzić. Progresywno-balladowe "Jeszcze Raz" to zupełnie inna bajka - wraca gilmourowska gitara, tęskny śpiew i eleganckie klawiszowe tło. Nie ukrywam, że taka odsłona BADdo pasuje mi bardziej niż ta klasycznie, ale jednak standardowo hard rockowa. Niezłą petardą jest "Nie Wierzę Wam" - gdy wchodzi riff i solówka (swoją drogą, fajny patent z rozpoczynaniem utworów od solówek) od razu wiadomo, że to będzie dobry kawałek i tak faktycznie jest - nośna melodia refrenu pcha całość do przodu i do góry. Album zamyka ostatnia już ballada - "Tu I Teraz", która może kojarzyć się z Lynyrd Skynyrd, ale też naszym Dżemem.
  "Kruk" to ciekawa pozycja na polskiej scenie hard rockowej. BADdo nie wyróżnia się może niczym szczególnym spośród podobnie grających kapel, ale tu po prostu wszystko się zgadza - dynamika, aranżacje, profesjonalizm wykonania i radość z grania, którą doskonale słychać. Nie do końca trafiają do mnie niektóre teksty (te co bardziej ckliwe), ale i tak grupie należy się szacunek, bo jeśli już pisać prosto, to najlepiej w ojczystym języku. Podsumowując, "Kruk" jest dobrą propozycją dla fanów wszystkich kapel wymienionych w powyższej recenzji.
  Gabriel Koleński

  Gabriel Koleński sobota, 19, październik 2024 09:14 Link do komentarza