ProgRock.org.pl

Switch to desktop

Voyager

Oceń ten artykuł
(22 głosów)
(1996, album studyjny)
1. The song of the sun (4:32)
2. Celtic rain (4:40)
3. The hero (5:01)
4. Women of Ireland (6:27)
5. The voyager (4:23)
6. She moves through the fair (4:05)
7. Dark island (5:43)
8. Wild goose flaps its wings (5:03)
9. Flowers of the forest (6:01)
10. Mont St. Michel (12:18)

Czas całkowity 58:13
- Mike Oldfield ( electric guitars (including guitar synthesiser), acoustic guitars, mandolin, keyboards )
- Maire Breatnach ( Fiddle )
- London Voices ( choir )
- Noel Eccles ( percussion )
- Liam O' Flynn ( Uillean pipes )
- Highland Pipers
- Sean Keane ( Fiddle )
- London Symphony Orchestra
- Matt Molloy ( flutes, Tin whistles )
- John Myers ( Tin whistle ( Fiddle ) )
- Davy Spillane ( Uillean Pipes ( Low whistle ) )
- Pat Walsh
Więcej w tej kategorii: « Crises Tubular Bells III »

1 komentarz

  • Michał Jurek

    W latach dziewięćdziesiątych Mike Oldfield wydawał bardzo dziwne i chyba nie do końca potrzebne płyty, takie jak np. mocno elektroniczne 'The Songs of a Distant Earth' czy kolejną wersję dzwonów rurowych (sam się już zgubiłem, ile tego było). Ale między tymi mniejszymi i większymi niewypałami udało się panu Oldfieldowi nagrać jeden bardzo dobry album, a mianowicie 'Voyager'. Płytę w pewnym sensie stanowiącą nawiązanie do dzieł, które Mike Oldfield nagrywał w latach siedemdziesiątych. 'Voyager' jest bowiem swoistym instrumentalnym concept albumem, inspirowanym celtyckim folkiem. Znalazły się na nim przede wszystkim aranżacje tradycyjnych melodii celtyckich i kowery utworów współczesnych artystów z kręgu tej muzyki. Pan Oldfield zadbał przy tym o to, by do nagrań skrzyknąć bardzo silną ekipę muzyków, m.in. skrzypaczkę Maire Breatnach (znaną z gry w zespole Máire Brennan) czy Liama O'Flynna (współpracującego np. z Kate Bush czy Enyą), dobrze znanych fanom celtyckich klimatów.

    Efektem jest kawał świetnej muzyki, zatopionej w mglistym klimacie zielonej wyspy. Czasem dość onirycznej ('She Moves Through the Fair') nostalgicznej ('Celtic Rain') czasem bardzo podniosłej ('The Hero', 'Flowers of the Forest') i subtelnej ('Women of Ireland'). Gitara pana Oldfielda świetnie odnajduje się w przyjętej muzycznej konwencji ('Wild Goose Flaps its Wings'), dopełniając dźwięki harfy czy fletni pana, a czasem podejmując dialog, np. z dudami ('The Voyager'). Autorskie nagrania Mike'a Oldfielda również bardzo dobrze pasują do tej dźwiękowej układanki: bez opisu w książeczce trudno byłoby zgadnąć, że nie są to współczesne wersje jakichś skomponowanych przed wiekami melodii. Na szczególną uwagę zasługuje przy tym najdłuższa na płycie, autorska kompozycja Oldfielda - 'Wzgórze Świętego Michała'. Początkowo ma ona w sobie coś zbliżonego do muzycznych poszukiwań Vangelisa, powoli się rozwija, nabierając symfonicznego rozmachu, aż do patetycznej kulminacji w finale. Znakomite nagranie, stanowiące udany melanż muzyki celtyckiej i rocka symfonicznego.

    Oczywiście, na 'Voyager' nie ma nic szczególnie odkrywczego, płyta przywołuje klimaty, które dobrze znamy z albumów Clannad czy Enyi. Malkontenci będą też kręcić nosem i marudzić, że muzyka jest dość monotonna. Ale nic to. Album nie ma słabszych momentów, a Mike Oldfield wciąż prezentuje się jako bardzo sprawny gitarzysta, urzekając swoją grą bez epickiego rozbudowywania swoich solówek do monstrualnych rozmiarów ;-). Tu dźwięk, tam brzdęk, a jak wszystko ładnie do siebie pasuje.
    I tylko szkoda, że Mike Oldfield nie poszedł za ciosem i po wydaniu 'Voyagera' powrócił do odgrzewania kotletów spod znaku 'Tubular Bells'. Dobrze, że 'Voyager' się w ogóle pojawił, bo inaczej lata dziewięćdziesiąte byłyby już całkiem straconą dla Oldfielda dekadą.

    Bardzo przyjemnie słucha się tej płyty w słoneczne, jesienne, leniwe sobotnie popołudnie, co polecam każdemu. Sam bardzo lubię przypomnieć ją sobie od czasu do czasu. Powracają wtedy wspomnienia z licealnych lat, gdy dzięki mojemu imiennikowi (pozdrawiam!) miałem okazję pogrążyć się w mgłach Avalonu, w które spowity jest cały oldfieldowski 'Podróżnik'. Z całą pewnością album ten zasługuje na solidne:
    4/5

    Michał Jurek sobota, 09, październik 2010 18:59 Link do komentarza
Zaloguj się, by skomentować

© Copyright 2007- 2023 - ProgRock.org.pl
16 lat z fanami rocka progresywnego!
Ważne! Nasza strona internetowa stosuje pliki cookies w celu zapewnienia Ci maksymalnego komfortu podczas przeglądania serwisu i korzystania z usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. W każdej chwili możesz zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich użyciu.

Top Desktop version