1 komentarz

• 

  Nurt muzyczny, jakim jest tzw. Ska, nijak się ma do proga. Nie ma w nim elementów progresywnych. Kompozycje są krótkie, brzmią optymistycznie, groteskowo. Oparte są głównie na elementach rhytm'n blues. Zagląda tu także delikatnie jazz. Ponieważ styl ten wywodzi się z Jamajki, to uświadczysz tu także elementy reggae.
  Nurt Ska powstał w latach 50, i początkowo był kojarzony z grupą jazzmanów, która obrała za nazwę - The Skatalites. Po pewnym czasie muzyka jamajskich muzyków, za sprawą imigrantów dotarła do Europy. Pod koniec lat 60 jednak przestano się z nią liczyć. Dopiero pod koniec następnej dekady została przywrócona na sceny przez kilku nowych wykonawców propagujących ten nurt. Po latach, w Polsce elementy Ska stosowali choćby muzycy Mr. Zoob, wykrzykując manifest o własnym kawałku podłogi.
  Jednym z zespołów, powstałych w drugiej połowie lat 70 był zespół Madness. Jak już wspomniałem, muzyka jaką zespół wykonywał nie miała zbyt wiele wspólnego z rockiem progresywnym. Bliżej jej było do postpunkowców, choć trzeba przyznać, że muzycy grupy dość bogato wykorzystywali instrumentarium. Były, więc rozmaite keyboardy, saksofony, barytony, a nawet kastaniety i saboty. Ogromne znaczenie stanowiło pianino. Jest jednak pewien czynnik, który należy podkreślić. Ładnych parę razy, występy Madness otwierał w postaci support'u zespół Marillion. To również między innymi dzięki wspólnym występom z robiącym wówczas karierę przedstawicielem Ska, muzycy z Aylesbury nabywali kolejne sceniczne doświadczenia. Technicznie bili Madness na funty, a dzięki widowni, która gromadziła się na koncertach stawali się sami coraz bardziej znani.
  Madness jednak nie do końca chodziło o technikę. Muzyka na płycie, to kopalnia przebojów z przełomu tamtych dwóch dekad: 'One Step Beyond...', 'My Girl', 'Believe Me', 'Land Of Hope & Glory', i wiele innych. Madness bez wątpienia byli wtedy rozpoznawalni. Mamy tu do czynienia z rodzajem muzycznego kabaretu, groteskowej radości z grania. Szukając uparcie mimo wszystko jakichś związków z rockiem progresywnym, przychodzi mi na myśl utwór Genesis - 'Harold The Barrel', oparty także na groteskowym temacie, z pianinem w roli głównej .
  Słów kilka o wydawnictwie, które dla osób, mile wspominających czasy przełomu lat 70 i 80 powinno być fajnym prezentem. Oryginalny album został przepuszczony przez mastering, oraz opatrzony kilkoma teledyskami z tamtego okresu. Bonusowy dysk zawiera sporo ciekawostek, które dla fanów zespołu powinny stać się pozycjami obowiązkowymi. Mamy tu, bowiem choćby zapis z tzw. 'BBC Session', przez które przechodziła wówczas większość zespołów, czy to właśnie stawiających pierwsze kroki, czy też tych bardziej znanych (Marillion również :)). Pozostałą część stanowią tzw. 'B'sides', czyli utwory dodawane na singlach, na odwrocie płytki. Są także utwory 'Live', oraz nagrane w kilku wersjach językowych, utwory singlowe.
  Płyta wydana jest w formie pięknego digipacku. Zawiera dołączony mini-albumik z wieloma zdjęciami, oraz historią zespołu. Jeśli lubicie tamte czasy, bądź chcecie posłuchać, z jakimi przebojami radiowymi o miejsce na antenie boje toczył, rozkwitający właśnie rock neoprogresywny, to warto się z tym albumem zaznajomić.
  
  Ocena za stronę techniczną wydawnictwa to zdecydowanie 5
  Powstrzymuję się jednak przed ocenieniem samej muzyki, bo to nie jest rock progresywny.
  Napisze tylko, że wesoło się tego słucha :)
  
  Krzysztof Baran

  Krzysztof Baran niedziela, 11, październik 2009 17:53 Link do komentarza