1 komentarz

• 

  Dla tych którzy znali Republikę z singli, pierwszy longplay nie stanowił zaskoczenia. Muzyka w dalszym ciągu była nietypową mieszanką nowej fali, ska i art rocka. Tekstowo także mamy ten sam kurs polityczno-miłosny. Ale ponieważ w tamtym czasie, utwory które wychodziły na singlach nie znajdowały się później na albumach, no chyba że składankowych. Tak więc 'Nowe Sytuacje' które ukazały się w 1983 roku dla wielu osób okazały się sensacją.
  Na początku rzucała się w oczy okładka, cała w czarno białe pasy. Bardzo ascetyczna. Potem niestety rzucała się w oczy ogromna jak ten okres cena albumu. To między innymi dlatego Republika straciła dla niektórych ortodoksyjnych fanów wiarygodność już na samym starcie. Ci jednak, którzy jakimś cudem zaopatrzyli się czarny krążek mogli się tylko cieszyć, gdyż zawartość muzyczna i tekstowa była jak najbardziej warta tych pieniędzy.
  Muzycznie jak już wcześniej zostało to powiedziane, mamy dziwny koktajl stylów. Raz jest nowofalowo (Nowe Sytuacje, Prąd), raz ska-punkowo (Arktyka, Śmierć w Bikini) raz prawie że psychodelicznie (Halucynacje), a do niektórych utworów nie da się na dobrą sprawę przypisać żadnej muzycznej stylistyki (do nich z pewnością się zalicza System Nerwowy). Oczywiście wszystko jest jak najbardziej 'Republikańskie' i oryginalne. Pomijając nie najlepsze brzmienie tego krążka, i tak można się zachwycać aranżacyjnym geniuszem Ciechowskiego. Czasami są to dźwięki fletu rozsądnie poutykane w strukturę, czasami jest to ciekawa partia basu, lub gitarowa zagrywka. No i ten wokal... Jednych drażnił niesamowicie, inni zakochali się od razu w tym dziwnym śpiewaniu, a częściej zawodzeniu i skandowaniu wyrazów. I jest to następny przemyślany krok. Bo Ciechowski miał swój plan. Ten plan doprowadza nas do zajęcia się tekstami.
  Jeśli otworzymy wkładkę płyty i przyjrzymy się zapisowi tekstów możemy wpaść w spore rozbawienie. No bo chyba nie można przejść obojętnie obok takich 'rodzynków' jak na przykład wielokrotnie powtarzane 'aua aua aua aua', czy rozbite na części słowa typu 'ko-ko-ko-komuikatyyyyyyyyyyy...' Ciechowski - polonista łamie z niebywałą łatwością zasady interpunkcji i ortografii. Ale jak już zaczniemy słuchać płyty, i wsłuchiwać się w słowa dostrzegamy, że ten zabieg ma sporo sensu. W połączeniu z muzyką nadaje to całości lekko paranoidalnego wydźwięku. A żeby dopełnić obrazu całości Ciechowski używa bardzo ciekawych, choć czasami niezrozumiałych metafor. Nieważne czy śpiewa o polityce czy miłości, w podstawie tekstu często mamy odwołanie do czegoś całkiem innego. Miłość może być prądem, imperializmem, wypalenie się uczuć ma być Arktyką (a miało być Syberią...). A z drugiej strony mamy politykę i postać Wielkiego Wyrównczywacza, wszechpotężny plan oraz halucynacje. Niejasne trochę jest przesłanie tytułowego utworu, ale to chyba dobrze, bo stwarza szerokie pole do interpretacji.
  Genialny album i świetny start dla młodej kapeli. Powinni podbić świat z tym albumem. Okazało sie jednak, że los ma dla nich inne plany...

  Rafał Ziemba czwartek, 27, marzec 2008 01:14 Link do komentarza