1 komentarz

• 

  „The Calling” to pierwszy singiel debiutanckiego albumu zatytułowanego: „Synaesthesia deluxe” kapeli SOUNDSCAPE grającej progresywny metal. To cześć (ten singiel) koncept albumu o losach człowieka pogrążonego w meandrach artystycznego świata.
  
  Tyle można wyczytać z okładki całkiem ciekawie przygotowanego digipacka, który zespół wydał w roku 2013. Na całość wydawnictwa składa się 5 kawałków: dwie wersje „The Calling”, „The Beautiful Mind”, „Synaesthesia Deluxe Medley” oraz teledysk do „The Calling”.
  
  O ile pierwsze dwa kawałki można uznać za naprawdę ciekawe (o tym za chwilę) o tyle składankę „Synaesthesia Deluxe …” ciężko oceniać a nawet ciężko polubić. Jeżeli przyszłe dzieło ma być koncept albumem i do tego poruszać się w obszarach progresywnego metalu to zrobienie mixu kawałków „kawałków” niczego tu nie udowadnia i niczego specjalnego nie wnosi. Z całym szacunkiem do zamysłu autorów, ale jeśli miał to być „teaser” zachęcający do nabycia albumu to chyba nie do końca ten zamiar został zrealizowany. W efekcie dostajemy części utworów (nawet ciężko stwierdzić czy początki, czy środki, czy końcówki, czy najlepsze części) pojawiające się po sobie i gasnące w ekspresowym tempie i niedające możliwości zgłębienia się w strukturę utworu, pomysł, czy aranżację, a już nie wspomnę, że progresywności wyłapać w ogóle nie sposób. Jednak nie ma co narzekać, ponieważ pierwsze dwa dzieła tego promo-singla udowadniają, że Panów z Jasła i Tarnowa stać na wiele.
  
  „The Calling” w wersji Album Version niesie ciekawy pomysł połączenia nurtów jazzowych, thrash metalowych i melodyjnego progresywnego grania z udziałem syntezatorów, fortepianu i gitarowych dźwięków. Zaskakujące otwarcie za pomocą trąbki, następnie mocne thrashowe walnięcie z ochrypłym growllingiem wokalisty, a wszystko przeplatane zwolnieniami, wyciszeniami i melodyką. Znalazł się tu nawet czas na element operowy, albo filmowy (niczym z dobrych filmów grozy) z piekielnymi chórkami ciekawie wzmacniającymi klimat. Utwór kończy się delikatnymi fortepianowymi dźwiękami. Wersja Edit, jako pozycja numer 4, nie niesie już takich „smaczków” i jest tylko (przynajmniej dla mnie) wersją Sauté tego utworu.
  
  „The Beautiful Mind” – kontynuuje metalową ciężką stylistykę już od samego początku. Jest ciężko, wyraziście i stylowo, ale i zaskakująco! Uwielbienie dla jazzu również i tu daje znać o sobie, tym razem gitary i bas wespół z delikatną perkusją przerywają w pewnym momencie ten kawałek, by po chwili wrócić do organicznego łomotu. Pojawiają się kolejne fortepianowe dźwięki, które nie łamią galopady, ale podnoszą ją do innego wymiaru.
  
  Panowie z Soundscape promują już pełnowymiarowy album „Synaesthesia deluxe”. Może będzie mi dane posłuchać całego koncepcyjnego dzieła, wtedy też powstanie większy opis i ocena. Dziś nie oceniam, jednak uważam, że jest tu potencjał do rozwinięcia.

  Ryszard Lis niedziela, 24, sierpień 2014 12:03 Link do komentarza