2 komentarzy

• 

  Lepaca Kliffoth to płyta dosyć ciężka w odbiorze. Nie dlatego, że najbardziej słychać tu wpływy death i trash metalu, ale dlatego, że C. Johnsson postanowił wreszcie wzbogacić swoją muzykę brzmieniem operowym. Niestety nie miał jeszcze doświadczenia ani potrzebnych do tego środków finansowych, aby jego dzieło mogło zabrzmieć tak jak późniejsze dokonania Therion. Ostatecznie album sprawia przez to wrażenie lekko eksperymentalnego.
  Kiedy po raz pierwszy przesłuchałem tej płyty nie wywarła na mnie zbyt pozytywnego wrażenia. Odłożyłem ją na półkę i szybko o niej zapomniałem. Dopiero po jakichś 2 latach, kiedy w moje ręce ( a raczej w uszy :) ) wpadły niesamowite Sirius B i Lemuria postanowiłem dać jej jeszcze jedną szansę.
  Dzisiaj spokojnie mogę powiedzieć, że trzeba tego przesłuchać kilka razy aby faktycznie poznać wszystkie zalety Lepaci. Owszem album ma ciężkie i surowe brzmienie. Fani death metalu polubią to znacznie szybciej niż fani rocka/metalu progresywnego. Możemy tu jednak znaleźć kilka 'smaczków' np. singlowy 'The Beaty in black'- mini arcydzieło, jakby żywcem wyjęte z prawdziwej opery. Na uwagę zwraca też chóralne zakończenie utworu tytułowego. Poza tym ciężko znaleźć coś, co przypominałoby muzykę z Vovin, bądź Deggial. Nie da się ukryć; Lepaca Kliffoth ma więcej wspólnego ze starszymi płytami Szwedów.
  Jako fan tej kapeli nie wyobrażam sobie jednak zbioru ich najlepszych płyt na półce bez Lepaci. Albumu, który może nie jest tak przełomowy jak Theli, ale bez wątpienia jest zapowiedzią niesamowitej przyszłości.

  Mateusz Stypułkowski wtorek, 29, grudzień 2009 00:54 Link do komentarza
• 

  Zdecydowanie z ostatnim zdaniem poprzedniej recenzji zgadzam się... W sumie to była moja pierwsza płyta Therion... Ale nie w tym rzecz... późniejsze, Theli i Vovin może i wywarły na mnie większy wpływ. Niemniej jednak wielu uważa właśnie Theli za płytę przełomu... Traktuję to jak opinie wyrwane z kontekstu... Moim zdaniem to Lepaca jest symbolem zmian w muzyce Therion... Mateusz ma rację... Johnsson jeszcze nie miał doświadczenia, wtedy... Słychać tu nowy kierunek, nieśmiałe próby... Jednakże właśnie drzewo zasadzone tym dziełem, wydało później i wydaje teraz owoce. Rzadko spotyka się zespół o tak konsekwentnej drodze. Tu każda płyta jest krokiem naprzód. Mimo wielu fascynacji muzycznych właśnie dzięki Lepaca Kliffoth, dzięki jej już kilkudziesięciokrotnym odsłuchaniu wiem gdzie się znajduję. Therion to ponadczasowa kapela, która w następnych swoich produkcjach pokazała wielkim tego świata muzycznego jak powinno się grać z orkiestra symfoniczną, jak połączyć klasykę z metalem. Jestem dozgonnym i nieodwołalnym fanem. Tu słychać pierwszą próbę... Jednak by to zrozumieć - trzeba wrócić do poprzednich płyt i delektować się całą dyskografią...
  To niesamowity zespół, niesamowita muzyka, niesamowite przeżycia.

  Artur Miścicki wtorek, 29, grudzień 2009 00:54 Link do komentarza