1 komentarz

• 

  Początki zespołu Orchard ze Świdnicy sięgają roku 1998. Jak to często bywa, grupa przeżywała dość częste zmiany personalne. Pod koniec roku 2007 wykrystalizował się czteroosobowy skład, który możemy usłyszeć na płycie II.
  Jak widać po tytule, jest to drugie wydawnictwo grupy. Pierwsza nagrania muzyków nie są mi znane, trudno mi więc będzie się do nich odnieść w kontekście rozwoju muzycznego i kompozytorskiego zespołu.
  Skupmy się jednak na tym, co mamy. II wydana została własnym sumptem i jak na tego typu wydawnictwo, sprawia bardzo dobre wrażenie. Płyta opakowana w gustowny digipack z ciekawą grafiką.
  Po względem edytorskim wszystko wygląda bardzo profesjonalnie. A co oferuje nam Orchard w warstwie muzycznej?
  Tu też jest bardzo ciekawie. Trudno zaliczyć Orchard do grup stricte prog-metalowych, wydaje mi się jednak, iż to do tej szuflady jest im najbliżej.
  Instrumentarium zespołu to: sekcja rytmiczna i dwie gitary. Brak instrumentów klawiszowych, co u większości prog-metalowców jest podstawą. Orchard nie gra super szybkich numerów okraszonych popisami poszczególnych instrumentalistów. Nie ma tu jakiś wirtuozerskich popisów i sztuki dla sztuki.
  Orchard kładzie większy nacisk na klimat kompozycji i ich nastrój. Płytę rozpoczyna numer Silver, i jest to świetny początek. Ciężkie rify gitar, mocna sekcja rytmiczna, akustyczne wstawki i dobry wokal.
  Jest też coś, na co ja zwracam szczególną uwagę. To bardzo dobra linia melodyczna. To numer, który przy całej ciężkości brzmienia można sobie pośpiewać wraz z zespołem. Bardzo mocny punkt tej płyty.
  Następny utwór to The Fool, w którym mamy jeszcze więcej gitary akustycznej. Aranżacje tego numeru oparto na przełamywaniu ciężkich gitarowych rifów, granych na bazie potężnej sekcji rytmicznej poprzez nastrojowe wstawki o akustycznym brzmieniu. Daje to bardzo interesujący efekt i nie pozwala się ani na moment nudzić. Linia melodyczna może mniej przebojowa od poprzednika, ale też ciekawa. Gitarowe solówki dopełniają całość. Podobne patenty zastosowano w dwóch następnych utworach. Przy każdym następnym przesłuchaniu odnajdujemy w nich coraz więcej i więcej i więcej przykuwających uwagę fragmentów. Muzyka dla prawdziwych muzycznych odkrywców. Jeśli już musiałbym Orchard do kogoś porównać to nasuwa mi się jedna nazwa - Opeth.
  Na II jest jeszcze jeden utwór, to zamykający całość Cruelty. Kompozycja ta zasługuje na szczególne potraktowanie. Zdarza mi się nieraz słuchając jakiejś nowej płyty, że jakiś utwór z początku nie zwraca wcale mojej uwagi. Przelatuje sobie i już. Jednym uchem wpada, drugim wypada. Ale przy którymś z rzędu przesłuchaniu nagle zaczynam zwracać na niego uwagę. Zaczynam słuchać tylko tego jednego numeru i nagle przychodzi refleksja - to jest genialne, cudowne, rewelacyjne. I tak było w przypadku Cruelty. Trochę to inna kompozycja od poprzedników. Zaczyna się od delikatnych dźwięków gitary, potem wchodzi spokojna perkusja z basem. Wokalista zaczyna śpiewać taki piękny motyw w taki piękny uduchowiony sposób, że włos się na karku jeży. Z biegiem czasu brzmienie przybiera na sile, wokal staje się mocniejszy i drapieżny. Napięcie narasta, gitarzysta gra jedną energetyczną solówkę potem poprawia drugą. Perkusista wali w swój zestaw z coraz większą siłą, a bas pracuje na pełnych obrotach i nagle wszystko się powoli wycisza i kończy. 6 minut 35 sekund wspanialej muzycznej uczty. Palec wędruje na numerek 5 na pilocie i...
  Polecam.
  4.5/5
  JanYanoWłodarski

  Jan Włodarski poniedziałek, 09, marzec 2009 21:41 Link do komentarza