1 komentarz

• 

  Instrumentalny album Relocator to połączenie stylistyki progresywnego rocka o charakterze metalowym z fusion. Inspiracją dla zespołu są takie grupy jak Dream Theater i Planet X. W prezentowanej muzyce można dostrzec pewne podobieństwo do Rush, Yes, czy United Kingdom.
  Płyta jest debiutem pięciu muzyków z różnych krajów. Rolę wiodącą, jako kompozytora i aranżera wszystkich ośmiu utworów albumu, pełni gitarzysta Stefan Artwin. Współtwórcą zespołu i czterech kompozycji płyty jest basista Michael Pruchnicki (obaj z Niemiec). Skład uzupełniają: perkusista z Holandii Frank Tinge i polski skrzypek Bartek Strycharski. Jako gość specjalny, traktowany jako gwiazda, występuje grający na klawiszach Amerykanin Derek Sherinian, mający rzeczywiście bogaty dorobek, gdyż uczestniczył w tak różnorodnych zespołach jak Kiss, Planet X czy Dream Theatre. Znany jest również ze współpracy z Alicem Cooperem, Billy Idolem, Yngwie Malmsteenem, a nawet Zakkiem Wyldem.
  Nie ulega wątpliwości, że Relocator tworzą wybitni instrumentaliści. Czyste, przestrzenne brzmienie pozwala wydobyć na wierzch każdy najmniejszy smaczek – a jest ich tutaj całe mnóstwo. Gęsta, ognista, pomysłowa gra sekcji tworzy dynamiczne tło pod świetne solówki gitary, skrzypiec czy klawiszy. Basista uzupełnia główne frazy, a czasami wychodzi na pierwszy plan, grając mocno i selektywnie. Dość oszczędnie dawkowane są solówki skrzypiec elektrycznych natomiast klawisze odgrywają rolę wiodącą.
  Generalnie mamy tu techniczny perfekcjonizm, który jest połączony z lekkością i swobodą grania. Muzyka jest pełna zmian tempa i strukturalnie wielobarwna. Zmieniają się w czasie schematy rytmiczne i harmoniczne, choć czasem trudno słuchaczowi nadążyć za popisami wirtuozów. Czasami, choć dla mnie zbyt rzadko, występuje powtarzanie i dzielenie pewnego elementu muzycznego w różnych fragmentach całego utworu. Dotyczy to na przykład otwierającej płytę kompozycji „Red Vibes” (dla mnie najlepszej z całego albumu).
  Jedyne, czego na tej płycie brakuje, to czytelnych linii melodycznych. Niektóre filmy z koncertów sprawiają wrażenie, że uczestniczymy w jam-session. Oczywiście muzycy panują nad skomplikowaną aranżacją, ale poszczególne utwory są mało charakterystyczne. Po kilku przesłuchaniach, wybierając na odtwarzaczu funkcję „Shuffle” (losowy wybór) bez patrzenia na wyświetlacz rozpoznałem zaledwie dwie kompozycje: pierwszą „Red Vibes” i piątą „Aavishkar” z wyraźnym motywem orientalnym. Być może fanom gatunku to nie przeszkadza, dla mnie jest to potwierdzenie poglądu, iż wybitni instrumentaliści to za mało by powstała piękna muzyka, do której chętnie wracam. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że narażam się fanom tego typu twórczości, choć trudno kwestionować wysoki poziom artystyczny muzyki Relocator.
  Warto podkreślić na koniec piękną stronę graficzną płyty. Każdy z 8 utworów ma osobną ilustrację w postaci tematycznego obrazu na tle piaszczystej pustyni i mocnego błękitu nieba. Również ciekawie przedstawiono instrumenty, co pozwala zauważyć np. 6-strunowy bas i nowoczesne skrzypce elektryczne.
  Podsumowując, zwolennicy Dream Theatre powinni koniecznie zapoznać się z Relocator. Im ta płyta z pewnością zawodu nie sprawi. Pozostałym radzę obejrzeć sobie niektóre utwory dostępne na stronie zespołu i podjąć decyzję, czy warto stać się jej posiadaczem.
  
  Ocena 4/5

  Grzegorz Żarnowiecki wtorek, 26, listopad 2013 11:56 Link do komentarza