1 komentarz

• 

  Każdy może się pomylić, mylił się i Laurie Wisefield. W czasie licznych sesji nagraniowych zdarzały się mu gitarowe wpadki, spoglądał wtedy na swoich kolegów i przepraszająco mruczał pod nosem 'Just Testing'. Słowa te musiały przypaść do gustu kompanom z Wishbone Ash, gdyż posłużyły im za tytuł kolejnej studyjnej płyty - dziesiątej, na dziesięciolecie istnienia zespołu.
  Nagrania zrealizowano pomiędzy marcem a sierpniem 1979 roku w Surrey Sound Studios w Anglii. Ich produkcją zajął się Martin Turner przy niewielkiej pomocy pozostałych członków zespołu i Johna Sherry'ego - menadżera grupy. To on nakłonił muzyków do zatrudnienia przy pracy nad albumem piosenkarki Claire Hammil, nad którą również sprawował opiekę menadżerską. Wsparła ona wokalnie Wishbone Ash w trzech kompozycjach ( 'Living Proof', 'Pay The Price', 'Master Of Disguise' ) i była współautorką jednej z nich ( 'Living Proof' ). W 'Master Od Disguise' na organach Hammonda zagrał Ian Kew.
  Longplay 'Just Testing' miał swoją premierę 18.01.1980 roku, poprzedził go singiel ' Living Proof ' / ' Jail Bait (Live) '( styczeń 1980 ).
  Z dużą płytą związany jest jeszcze singiel ' Helpless (live) '/' Blowin' Free (live) '. Ukazał się on w maju 1980, a okazją do jego wydania była wspomniana wyżej dziesiąta rocznica powstania zespołu.
  
  Otwierający album 'Living Proof' to wspólna kompozycja Claire Hammil i Laurie'go Wisefielda. O tym utworze muzycy grupy mówili, że jest to najlepsza rzecz jaką do tej pory napisał Laurie. Zapewne mieli na myśli ostre hardrockowe riffy, szybkie tempo, łatwo wpadającą w ucho melodię i ciekawy refren. Dobry początek został zrobiony.
  W 'Hauntig Me' zespół gra nieco spokojniej, ale nadal utrzymuje się w hardrockowej konwencji, a jego ozdobą jest dialog obu gitarzystów.
  Nietypowym dla Wishbone Ash utworem jest 'Insomnia'. Jego odmienność polega na niezwykłych dźwiękach gitary ( przypominających syntezator )Andy'ego Powella oraz na sposobie w jaki swój tekst interpretuje Martin Turner. Głos Martina i jego śpiew po mistrzowsku oddaje udrękę i rozpacz przewracającego się z boku na bok, czekającego na sen bohatera tej piosenki. I jeszcze ta duszna, gorąca i gęsta atmosfera. Przy tej okazji warto przypomnieć, że Turner nie uważał się za dobrego wokalistę, śpiewał z konieczności, bo nie było innych chętnych. Wolał grać na basie i komponować, dlatego tak mało śpiewu słychać na dwóch pierwszych płytach grupy. Chociaż natura nie obdarzyła Turnera imponującymi warunkami głosowymi, to z roli wokalisty wywiązywał się dobrze albo bardzo dobrze, a charakterystyczna barwa jego głosu w połączeniu z miękko grającymi gitarami uczyniły brzmienie Wishbone Ash tak łatwo rozpoznawalnym. W utworach z omawianej płyty Martin Turner radzi sobie zupełnie dobrze jako wokalista, w końcu rock nie jest muzyką dla śpiewaków operowych. Zatrudnienie Claire Hammil jako wokalistki pokazuje, że jednak coś było na rzeczy, bo krótko po nagraniu 'Just Testing' koledzy Martina wpadli na pomysł, by do składu grupy dokoptować na stałe wokalistę. Dokładnie nie wiadomo kogo mieli na myśli, ale ten koncept Turner odebrał jako bolesny policzek i w październiku 1980 roku opuścił Wishbone Ash.
  Kolejny utwór na 'Just Testing' to pomysł MCA Records. Wydawca chciał mieć prostą, melodyjną, hardrockowy piosenkę, z łatwo wpadającym w ucho refrenem. Wybór padł na kompozycję nieznanego mi Paula Kendricka zatytułowaną 'Helpless' ( początkowy riff przypomina ten znany z 'School'S Out' Alice Coopera ). Muzycy nie lubią, kiedy szefowie wytwórni zaglądają im do nut, ale dość często ulegają ich naciskom. Nie inaczej było w przypadku Wishbone Ash. Zespół poddał się wydawcy i było to dobre posunięcie, ponieważ 'Helpless' okazało się być dobrym promotorem dużej płyty i należało do utworów często odgrywanych przez zespół na żywo.
  Reminiscencją z trzyletniego pobytu w Stanach zjednoczonych jest 'Pay The Price' - melodyjna piosenka zagrana w stylu wykonawców wywodzących się z amerykańskiego południa.
  Nie zabrakło na albumie tak typowej dla Wishbone Ash ballady. Jest nią 'New Rising Star' z leniwym, prawie skandowanym śpiewem Turnera i kunsztownymi ozdobnikami gitarowymi Powella i Wisefielda.
  W 'Master Of Disguise' gościnnie zaśpiewała Claire Hamill, a na organach Hammonda, również gościnnie, zagrał Ian Kew. Jest to typowa kompozycja Powella, z jego wokalem, bliska tym z czwartej płyty zespołu - nastrojowa, delikatna, z ładnie grającymi gitarami.
  Najciekawszą i zarazem najdłuższą kompozycją jest w przypadku Wishbone ASh ta, która kończy płytę - 'Life Line'. Jej początek, z racji tempa i wysuniętego na pierwszy plan basu, przypomina wstęp do 'F.U.B.B.'. Z kolei swują budową utwór ten przypomina słynne 'Sometime World' ( 'Argus' ) i 'The Way Of The World' ( 'No smoke Without Fire' ) - wolniejsza część pierwsza i przyspieszenie w części drugiej.
  
  Reedycja kompaktowa 'Just Testing' ( Universal Music 1998 ) zawiera dodatkowo cztery utwory. Są to: pochodzące z singla z maja 1980 'Blowin'Free ( Live )' i 'Helpless ( Live )' oraz z singla z lipca 1979 'Come On' i 'Fast Johnny'. Ten pierwszy to bardzo udana interpretacja piosenki z repertuaru Chucka Berry'ego - rock and rolla też trzeba umieć grać, a Wishbone Ash potrafi to robić jak mało który zespół. Z kolei ten drugi, to przeciętna, niczym specjalnym nie wyróżniająca się kompozycja wszystkich członków grupy.
  
  Jak już wspomniałem, 'Just Testing' jest dziesiątą studyjną płyta Wishbone Ash, a zarazem ostanią klasyczną. Niestety, na tym krążku nie ma ani jednego wybitnego tytułu, ani jednego arcydzieła i dlatego na tle wcześniejszych dokonań zespołu wypada on tylko poprawnie. Płyta sprzedawała się nieźle i dotarła do 41 miejsca na liście najlepiej sprzedających się albumów w Zjednoczonym Królestwie. Do repertuaru koncertowego trafiły 'Living Proof' i 'Helpless'. Nagrania te znalazły się na 'Live Dates Vol. 2'.
  Moja ocena 3,5/5.

  Krzysztof Michalczewski środa, 09, grudzień 2009 00:47 Link do komentarza