1 komentarz

• 

  „Preaching To The Choir” to czwarty studyjny album zespołu Blind Ego, czyli solowego projektu gitarzysty RPWL – Kalle Wallnera. Już pobieżna lektura opisu płyty pokazuje nam, że tym razem będzie inaczej niż na poprzednich produkcjach. To co odróżnia nowy krążek od poprzednich to stabilny skład zespołu. Na wcześniejszych płytach projektu Wallnera mogliśmy usłyszeć różnych wokalistów, gitarzystę wspierali również inni instrumentaliści.
  Na „Preaching To The Choir” za warstwę wokalną utworów odpowiada jedna osoba. Scott Balaban to rodowity Amerykanin, którego niektórzy mieli przyjemność usłyszeć na płycie „We Never Said Good-Bye” niemieckiej formacji AMON RA. Pozostali muzycy zespołu Blind Ego to osoby zdecydowanie bardziej rozpoznawalne. Na drugiej gitarze gra Julian Kellner z formacji Dante. Sekcja rytmiczna to basista Sebastian Harnack, czyli stary znajomy z grupy Sylvan oraz perkusista Dreamscape Michael Christoph. Ten skład odpowiada za wydany w 2017 roku koncertowy album zatytułowany „Liquide Live”. Na yutubowym kanale gentleartofmusic można obejrzeć koncert Live Show at Logo Hamburg. Kto jeszcze nie widział, to zdecydowanie polecam. Przyznam się z ręką na sercu, że koncertówka trafiła do mojego odtwarzacza bardzo późno, bo to dopiero na jesieni 2019 roku. Jak to mówią, „lepiej późno, niż wcale”. Pierwsze przesłuchania,to spore zaskoczenie, jak rewelacyjnie Scott odnalazł się w starszym repertuarze grupy. Słychać, że to nietuzinkowy wokalista ze zróżnicowanymi umiejętnościami wokalnymi. Na wspomnianym wyżej wideo widać też, że pomiędzy członkami zespołu panuje chemia i panowie dobrze się czują w swoim towarzystwie. Wszystko to dobrze rokowało przed nagraniem nowego krążka.
  „Preaching To The Choir” trafił do redakcji na początku 2020 roku. Album zawiera 9 kompozycji i trwa niecałe 50 minut. Płytę promowały dwa video klipy. Jako pierwszy usłyszeliśmy „Burning Alive”, dwa miesiące później ukazał się film do „Massive”. Oba to pełnokrwiste, rockowe, a nawet hard-rockowe utwory, które dokładnie pokazują, czego możemy się spodziewać po nowej płycie zespołu.
  Płyta rozpoczyna się dźwiękiem, który kojarzy mi się z załączeniem potężnego kompresora od przemysłowego wyciągu. Skojarzenie wydaje się być jak najbardziej na miejscu, bo muzyka zawarta na tym krążku wciąga mnie.
  Począwszy od pierwszego utworu, masywnie brzmiącego, z rewelacyjną pracą sekcji rytmicznej i melodyjnym refrenem do ostatniego, najbardziej prog-metalowego z całego zestawu. Po drodze mamy jeszcze tytułowy „Preaching To The Choir” - mój ulubiony. Utwór przywodzi na myśl bieg interwałowy zakończony dziecięcym chórem, który idealnie przywraca oddech. Gdybym tylko biegał….:-) „Burning Alive” ma taki ładunek dobrze pojętej rockowej komercji, że z powodzeniem powinien konkurować na listach przebojów z Nickelback. Może trochę mniej komercyjnie, ale też przebojowo i nowocześnie brzmią takie utwory jak „Line In The Sand”, „In Exile”, „Broken Land” ekspresyjnie zaśpiewane przez Scotta, z wpadającymi w ucho melodiami, okraszone ciekawymi solówkami gitarzystów. Ciężkie brzmienie gitar, elektryzujący bas, grzmiąca perkusja to wyświechtany frazes, ale w tym przypadku jego powtórzenie jest jak najbardziej uzasadnione.
  Mamy też dwa wolniejsze utwory. Pierwszy to „Dark Paradise”, który zapewne doskonale sprawdzi się na koncertach. Oczyma wyobraźni widzę las kołyszących się w górze rąk, wspólne śpiewy z wokalistą, odpalone zapalniczki - takie tam XX wieczne obrzędy koncertowe :-). Drugi to przesycony nutą nostalgii i melancholii z końcówką na dwie gitary solowe „Hending For The Stars”. Warto powrócić jeszcze na chwilę do kończącego płytę „The Pulse” Jak wspominałem wcześniej, to jedyny utwór ocierający się o prog-metalowy wzorzec. Sporo elektroniki i ambientowych brzmień, zwłaszcza w końcowym fragmencie, który jawi się jako swoiste „Outro” tej płyty. Wielowątkowa kompozycja przedstawiona na kilku muzycznych planach jest w stanie przykuć uwagę sympatyków gatunku.
  Kilka słów podsumowania. Zamiana studyjnego projektu współtworzonego z zaproszonymi gośćmi w regularny, rockowy band wyszło Blind Ego na dobre.
  W efekcie słuchacze otrzymali solidny i spójny rockowy album. Właśnie spójność to według mnie wielka zaleta tej płyty. Po kilkukrotnym przesłuchaniu poszczególne utwory układają się w jednolitą całość. Na pewno spora w tym zasługa Scotta, który mógł zaprezentować swoje duże możliwości wokalne szerszemu gronu odbiorców. Preaching To The Choir” to nie jest album, który trafi do kanonu rockowych produkcji, ale zapewne Kalle nawet się tego nie spodziewa. Jest to jednak płyta mogąca zainteresować szeroką grupę odbiorców. Szanowny czytelniku, jeśli potrzebujesz chwili oddechu w przerwach pomiędzy kolejnym odsłuchiwaniem 20-minutowych progresywnych suit, to album Blind Ego nadaje się do tego znakomicie. Z pewnością nie tylko nie zaniży poziomu muzycznych doznań, ale zapewni wspaniały relaks.
  PS. Wyśmienicie sprawdzi się też podczas długich wojaży samochodowych .
  Jan”Yano”Włodarski

  Jan Włodarski poniedziałek, 13, kwiecień 2020 11:33 Link do komentarza