1 komentarz

• 

  Nareszcie chciałoby się powiedzieć. Nareszcie ktoś poza muzykami wykonał dobrą robotę. Po ostatnim, słabo sprzedającym się koncercie Live At Luna Park managment zespołu doszedł do wniosku, że czas ratować reputację...
  I wymyślili - zorganizują koncert w operze w Bostonie, mieście gdzie jest słynna szkoła muzyczna Berklee College którą kończyli - gitarzysta John Petrucci i basista John Myung, a na dodatek od wielu lat w szkole tej wykłada profesor Mike Mangini. Aby koncert był wyjątkowy zatrudnili studentów szkoły, którzy stworzyli orkiestrę symfoniczną i chór. Nad całością tych ludzi czuwał również student, Eren Başbug który rozpisał partytury dla całej orkiestry i był dyrygentem. Jakby tego było mało zatrudniono znakomitych braci Pierra i Francoisa Lamoureux, którzy wyreżyserowali i wyprodukowali film.
  Kiedy przeczytałem, że bracia Lamoureux stoją za tym filmem, wiedziałem, że tu nie będzie żadnej taryfy ulgowej - wyreżyserowali i wyprodukowali jeden z najlepiej nagranych na DVD koncertów ostatnich lat - Zappa Plays Zappa.
  Bracia do pomocy zatrudnili jednego z najlepszych speców od dźwięku - Richarda Chyckiego, który zajął się zmiksowaniem i masteringiem. Francis Lomoureux był jednym z odpowiedzialnych za nagranie dźwięku...
  Ufff - dużo tych informacji, ale zamieszczenie tego było konieczne, aby zrozumieć ile starań poczynił managment aby zmazać klęskę Luna Park. Tamten koncert został nagrany i wyprodukowany przez głuchych dla głuchych więc klęska była wpisana w jego życie...
  Składając wszystko do kupy - zatrudnienie takiej liczby fachowców zaprocentowało stworzeniem jednego z najlepszych filmów z koncertów Dream Theater.
  Dźwięk - to największa bolączka Dreamów, ale w tym przypadku jest bardzo dobrze - wszystko soczyste i selektywne, jeśli można mówić o selektywności jeśli występuje równocześnie prawie setka ludzi. Ale jest naprawdę dobrze. Dużo słychać i widać.
  A muzycznie - koncert podzielony jak zwykle na 2 akty plus zakończenie. Akt pierwszy to głównie utwory z dwóch ostatnich płyt. Gra tylko zespół, a LaBrie o dziwo nie fałszuje i jakby miejscami odzyskał głos.
  Akt drugi zawiera w sumie 6 utworów z czego 5 to celebracja 20 lecia wydania albumu Awake. Kapitalne kompozycje, świetnie zagrane, znakomicie nagłośnione. Po prostu miodek dla uszu. Akt drugi kończy suita Illumination Theory z ostatniej płyty zespołu. W tym utworze po raz pierwszy słyszymy bostońską orkiestrę i chór z Berkelee College. Suita brzmi znakomicie i kompletnie inaczej dzięki właśnie orkiestrze. Środkowy fragment żywcem zapożyczony z Close To The Edge grupy Yes jest rewelacyjny, ale to co dzieje sie później po prostu wgniata w fotel. Instrumentalny fragment ostrego grania zagrany tak, jakby muzycy chcieli pokazać, że potrafią i chcą grać z pałerem jakiego można im pozazdrościć. Rewelacja.
  Na koniec półgodzinny Encore, który rozpoczyna Overture 1928, aby płynnie przejść do Strange Deja Vu. Genialne. Potem jeszcze 2 kawałki i prawie 3 godziny koncertu mamy za sobą.
  Bracia Lamoureux zrobili świetną robotę, Chycki, orkiestra, chór i zespół sięgnęli nieba. Czego więcej trzeba...
  Dla mnie jest to jedna z najlepszych pozycji w całym dorobku Dream Theater i gorąco zapraszam do oglądnięcia i posłuchania. Myślę, że nikt się nie rozczaruje..
  10/10

  Konrad Niemiec piątek, 21, listopad 2014 00:20 Link do komentarza