1 komentarz

• 

  Chris Postl to, jak wszyscy zainteresowani wiedzą basista niemieckiej grupy RPWL. Chris postanowił pójść śladami swoich kolegów z zespołu i pod szyldem Parzivals Eye nagrał swój solowy album. Tym wydawnictwem dołączył też do grona innych znanych neo-progowych basistów, którzy postanowili pokazać światu, że nie wystarcza im tylko działalność w swoich macierzystych kapelach. Mam na myśli panów Petera Gee i Abrahama Lee.
  Po przesłuchaniu całej płyty zatytułowanej Fragments mam wrażenie, że Chris - muzyk i artysta, nagrał krążek, który bardzo chętnie włącza sobie Chris - słuchacz i muzyczny fan. Aby dostarczyć Chrisowi - słuchaczowi jak najwięcej muzycznych wrażeń, Chris - muzyk zaprosił do współpracy kilka uznanych w muzycznym świecie osób. Najbardziej znani w tym gronie to: gitarzysta Ian Bairnson (Alan Person's Project), grający na klawiszach Yogi Lang (RPWL) oraz wokalistka Christina Booth (Magenta) i charyzmatyczny wokalista Alan Reed (Pallas).
  Płyta, która powstała podczas wspólnych sesji muzycznych zainteresuje na pewno nie tylko Chrisa - słuchacza. Jestem pewien, że ten krążek jest w stanie przyciągnąć uwagę szerszego grona słuchaczy. W muzyce zawartej na tej płycie usłyszy dźwięki znane z płyt Pink Floyd, Genesis, Yes. Nie są to oczywiście jakieś dosłowne próby naśladownictwa, chodzi raczej o wytworzenie tego samego muzycznego klimaty. Pamiętam jak to było za czasów mojej młodości, gdy płyty tych wykonawców słuchało się z pewnym namaszczeniem i z wypiekami na twarzy. Podczas słuchania Fragments niejednokrotnie zdarzało mi się powracać myślami do tamtych chwil. Muzyka zawarta na krążku przywoływała fragmenty wspomnień i pewien rodzaj nostalgii znany osobom w moim wieku, którzy przeszły już swoją smugę cienia.
  Chris kompozytor umiejętnie łączy w swoich kompozycjach stare z nowym. Najczęściej możemy usłyszeć tu neo-progresywne muzyczne patenty w kilku miejscach bliskie prog- metalowej zadziorności. Utwory są bardzo ciekawe, niektóre wręcz przebojowe, dużo w nich melodii i aranżacyjnych smaczków. Słychać w nich dbałość o każdy szczegół, wszystkie sprawiają wrażenie dobrze przemyślanych i dopieszczonych. Płyta brzmi nowocześnie i perfekcyjnie. Poszczególne kawałki różnią się znacznie. Mamy na płycie kilka dłuższych rozbudowanych kompozycji, są też i krótsze piosenkowe utwory. Zmieniają się też w tych utworach główni wokaliści, mamy tu też damsko-męskie duety. Mimo tych różnic Fragments tworzy zwartą całość i słucha się jej bardzo dobrze.
  Płyta wchodzi już po kilkukrotnym przesłuchaniu. Trudno wyróżnić jakiś poszczególny numer z tej płyty, ponieważ każdy ma w sobie coś interesującego. Jeśli już musiałbym to zrobić to na pewno na pierwszy plan wybija się kompozycja Chicago. Jest to wprawdzie cover klasycznej kompozycji Grahama Nasha, a więc nie kompozycja Chris, ale wykonanie go przez Christine robi naprawdę spore wrażenie. Ten protest-song został tu przedstawiony w formie uduchowionej ballady nie odstającej od stylistyki całej płyt, okraszonej dodatkowo wspaniałą gitarową solówką.
  Wypada wspomnieć jeszcze o osobie Alana Reed'a, który na tej płycie potwierdza znany wszystkim fakt, że jest nietuzinkowym wokalistą i potrafi swoją interpretacją i barwą głosu dodać blasku każdej kompozycji.
  Krążek kończy kompozycja macierzystej formacji basisty RPWL, co powoduje, że mamy razem do przesłuchania blisko 80 minut muzyki z wysokiej półki.
  Podsumowując, wypada stwierdzić , że jest to dobra płyta, która jest w stanie przypaść do gustu sporej rzeszy słuchaczy.
  4,5/5
  JanYanoWłodarski

  Jan Włodarski środa, 21, październik 2009 21:56 Link do komentarza