1 komentarz

• 

  W końcu w moje łapki trafia płyta Peter Pan - Days (w końcu, bo już tyle razy przesuwano jej premierę, że całkowicie o niej zapomniałem). Zacznę od rzeczy która od razu rzuca się w oczy. Mianowicie płyta została bardzo fajnie wydana. Digipack robi wrażenie, ładna oprawa graficzna i ciekawe zdjęcia, na pewno na półce będzie wyglądać okazale, ale jak wszyscy wiemy nie szata zdobi...
  
  Wrzucam płytkę w odtwarzacz i wciskam play.
  Pierwsze co mnie uderzyło to wokal Petera - zdecydowanie do mnie nie przemawia. Jest taki przyćmiony i chimeryczny, czasem mam wrażenie, że ten 'styl' nie za bardzo uzupełnia się z utworami zawartymi na płytce.
  
  Kolejny play.
  Musze przyznać, że jest to bardzo gitarowa płytka. Z tego instrumentu płynie cała gama emocji, kiedy trzeba rozdrażnia, tonuje, by później znów wpaść w złość. Uwagę należy też zwrócić na klawisze Konrada. Słychać, że chłopak wie do czego służą.
  
  Tym razem ustawiłem 'repeat' w odtwarzaczu, więc obyło sie bez kolejnego play.
  Materiał na płycie jest dobry jednak nie do końca... Są piosenki, które od razu zdobyły moje serce takie jak: Smiling In The Rain(utwór brzmi jak stary klasyk), We Are Invincible czy numer Island (chyba mój ulubiony), ale też takie jak Days czy Cold As Stone którym czegoś brakuje (a może to ten wokal Petera).
  Jednak cały album jest na pewno ciekawą propozycją na naszej rodzimej scenie progresywnej i każdemu zainteresowanemu polecam zapoznanie się z nim.
  
  Ciekawostką jest, że na końcu utworu Island słychać głosy z sesji nagraniowej...
  - dobra orientacyjnie mamy...
  - fajny kawałek
  - zostaje
  Był to celowy zabieg czy przypadek?
  
  
  Ocena: ****

  Michał Włodarski niedziela, 09, wrzesień 2007 17:28 Link do komentarza