1 komentarz

• 

  Aelian… Włoski prog-rock na przełomie wieku z reguły oscylował w kierunku „starego” grania lub klasycznego neoprogresywu. Jednym z wyjątków jest Aelian, ciekawy zespół który jest przez światową krytykę często porównywany do takich grup jak Journey, Kansas, Styx i Saga. A więc melodyjna odmiana rocka z elementami progresu. Dla mnie jednak Aelian’owi najbliżej jest do Yes z okresu Big Generator i 90125. Ta sama rytmika, podobna melodyka… Nie jest to mój ulubiony okres Yesów, aczkolwiek doceniam go od strony aranżacyjnej… Podobnie Aelian, choć tu gitara bardziej przypomina Marillion, niż Styx. 8 utworów, 42 minuty muzyki. Muzyki, która nie do końca jest czystym progresem, ale przyjemnie się jej słucha. Zagrana na bardzo dobrym poziomie i bardzo dobra pod względem wokalnym. Ta płyta nie przekona nikogo do włoskiego rocka symfonicznego, nie podniesie ciśnienia wielbicielom Złotej Ery, ale na pewno ucieszy miłośników melodyjnych neo-progresywnych dźwięków i umili nie jedno popołudnie spędzane z przyjaciółmi przy złotym płynie… Oczywiście moim, jak zwykle cholernie subiektywnym zdaniem…

  Aleksander Król środa, 09, styczeń 2013 00:10 Link do komentarza