1 komentarz

• 

  Forgotten Suns…. Nieczęsto dociera do nas rock progresywny z Portugalii. Był nawet moment, w którym sądziłem, że nie ma tam nic, co potrafiło by grać, i Moonspell wydawał mi się wyjątkiem. Nie są to jednak moje klimaty więc Portugalia była dla mnie białą plamą. Potem, trafiłem na fantastyczną, symfoniczną Tantrę i już wiedziałem, że tam też może być pięknie… Nieco później wpadł mi w ręce debiut Forgotten Suns. To już czysty, klasyczny progres, bardzo wyraznie nawiązujący do wczesnego Marillion. Ten typ akurat lubię więc i ta płytka przypadła mi do gustu, znajdując sobie cieplutkie miejsce na moich półkach… Nie jest to w żadnej mierze wielka muzyka, nie jest to epokowe odkrycie, lub nowy kierunek w progresie, nie jest to dzieło wybitne, ani nawet odkrywcze, ale jest to po prostu przyjemny dla ucha kawałek lekko zapomnianego świata narodzin neoprogresu. Podziały typowe dla tego okresu, fajne melodyjne sola, zarówno klawiszowe jak i gitarowe, świetna gra pałkera i basisty, dobre kompozycje, również typowe dla gatunku… Bardzo przyjemna płyta. 11 utworów, aż 71 minut muzyki. Muzyki która wręcz uszczęśliwi każdego amatora neoproga, a fanów wczesnego Marillion wręcz zachwyci. Oczywiście, jak zwykle moim, cholernie subiektywnym zdaniem…

  Aleksander Król wtorek, 02, październik 2012 10:21 Link do komentarza