1 komentarz

• 

  Pędząc wciąż do przodu w nieustannym wyścigu za kasą i dobrobytem znalazł się w sądzie, na ławie oskarżonych, między życiem a śmiercią. Kto jest Jego obrońcą? Czy siedzący po lewicy diabeł, z piekielną iskierką w oku, spoglądający na Niego i zacierający swoje czarne łapska? A może dumny Anioł siedzący po prawicy i z politowaniem spoglądający na Jego wystraszoną twarz? Jest jeszcze ktoś trzeci! To lekarz, w pocie czoła próbujący przywrócić pracę jego serca w szpitalnej sali operacyjnej... Szybki samochód, przepełnione konto bankowe, piękne kobiety i dobra muzyka rockowa, dudniąca z subwoofera na tyle jego Merca są teraz nic nie warte! Kolejna ofiara wyścigu szczurów, czeka na swoją rozprawę na wokandzie Najwyższego Sądu w Czyśćcu! Mowa o Danielu Sundersie - dumnym szpanerze
  i cwanemu biznesmenikowi, który ponad wszystko postawił sobie za cel w życiu tylko brać, brać i brać... temat płyty aktualny będzie chyba do końca istnienia ludzkości, a po Danielu jeszcze nie jeden zasiądzie na tej ławie. Kilkunastu się wyliże (może nasz bohater też?), reszta niestety nie...
  I już tak z grubej rury wypalę, że płyta w moim mniemaniu jest po prostu świetna. Ma pewną właściwość - im dłużej się jej słucha, tym bardziej wciąga! Podobnie zresztą jak płyty Rogera Watersa, Pink Floyd i poczciwego Van Der Graafa. Bo właśnie wokół tych wykonawców ociera się muzyczny klimat albumu.Zremasterowana i ponownie wydana w 2007 roku brzmi znakomicie!
  Słowa uznania dla Łukasza Galla, który jest po prostu genialnym wokalistą! Potrafi wtopić się świetnie w muzykę i dodać smaku jej klimatowi raz to śpiewając, raz to melodeklamując (pokłon dla Watersa) teksty. Słychać to choćby w genialnym 'For The Price Of Her Sad Days'.
  Wielkiego smaku dodają płycie instrumenty klawiszowe, brzmiące bardzo
  symfonicznie i potężnie. Ryszard Kramarski dopieścił tą część płyty w sposób perfekcyjny, wykorzystując wszystko co możliwe: od fortepianu poprzez sampling i nowoczesne brzmienie keyboardów po boskie, potężne Hammondy! (Uwielbiam wsłuchiwać się w klawiszowe pasaże w 'I Would Like To Say Something')
  Znakomicie brzmią gitary. Raz to akustycznie, za chwilę ostro - elektrycznie. Tak zupełnie między piekłem a niebem. A 'The Circles Of Life', popis i pokłon dla mistrza Davida Gilmoura wynoszą Piotra Płonkę na gitarowe wyżyny!
  Wszystko podkreśla bardzo dobrze zgrana para rytmiczna: Piotr Mazurkiewicz i Tomasz Paśko (posłuchajcie choćby 'Lady Cash Cash').
  Na deser, Van der Graafowego smaczku dodają przede wszystkim gitary
  akustyczne, bardzo zmienna rytmika i wykorzystanie saksofonu. Na prawdę momentami mam przed oczyma Davida Jacksona...
  Ciekawe jak skończył Daniel, nieprawdaż? Muzycy Millenium zrobili wszystko, żeby przywrócić mu szansę powrotu na jawę. Czy Daniel ją wykorzysta? Posłuchajcie sami. Ja ze swej strony zachęcę was, wystawiając okrągłą 5 - bo na tą ocenę album ten zdecydowanie zasługuje.
  
  PS. Daniel ma jeszcze dwóch braci, ale o nich mowa na kolejnych albumach Millenium!

  Krzysztof Baran wtorek, 12, sierpień 2008 17:33 Link do komentarza