ProgRock.org.pl

Switch to desktop

Script For A Jester's Tear

Oceń ten artykuł
(861 głosów)
(1983, album studyjny)
1. Script for a Jester's tears (8:39)
2. He knows you know (5:22)
3. The web (8:48)
4. Garden party (7:15)
5. Chelsea Monday (8:16)
6. Forgotten sons (8:21)

Czas całkowity: 46:44

Bonus CD ( dodany do edycji z 1997 roku)
1. Market Square heroes (Battle Priest version) (4:17)
2. Three boats down from the candy (single) (4:30)
3. Grendel (Fairdest Studios version) (19:08)
4. Chelsea Monday (Manchester Square version) (6:52)
5. He knows you know (Manchester Square version) (4:28)
6. Charting the single (single) (4:51)
7. Market Square heroes (Rerecorded) (4:48)

Czas całkowity: 49:03
- Fish ( vocals )
- Mark Kelly ( keyboards )
- Mik Pointer ( drums, percussion )
- Steve Rothery ( acoustic & electric guitars )
- Pete Trewavas ( basses )

oraz:
- Peter Cockburn ( announcer )
- The Marquee Club Parents Association Children's Choir
Więcej w tej kategorii: Fugazi »

1 komentarz

  • Krzysztof Baran

    "A więc znów jestem
    Na placu zabaw złamanych serc
    Jeszcze jedno doświadczenie, jeszcze jedna notatka
    We własnoręcznie napisanym pamiętniku..."

    Tęsknota i ból. Udręka i złamane serce.
    Płaczący Jester dojrzewa w świecie kłamstwa i obłudy,
    tworząc swą muzykę. Jego błazeńskie łzy, spływając tworzą morze dźwięków i słów, wynosząc zapomniany gatunek rocka z powrotem na piedestał.
    'Script For A Jester's Tear' wita nas z karuzeli, na której siedzi Fish. Jego dusza płacze wraz z drapieżnym dźwiękiem gitary Steve’a Rothery. Wtórujący mu pianista, Mark Kelly zawraca nas do klasyki, którą niszczycielski punk zatopił na dno.
    Fish jest bardem wypłakującym historię złamanego serca i tęsknotę za błogim dzieciństwem:

    "Przegrywam na huśtawkach,
    Przegrywam na karuzelach
    Gra jest skończona..."
    (utwór tytułowy)

    Za chwilę staje się prorokiem przestrzegającym przed popadaniem w niebezpieczne używki i apelującym o zdrowy rozsądek w postrzeganiu współczesnej cywilizacji:

    "Masz jad w swoim żołądku,
    Masz truciznę w swej głowie..."
    "Naprężyły się żyły
    Spacerowałeś ze śmiercią..."
    ('He Knows You Know').

    Następnie rozprawia się z przeszłością, wyrywając się z jej sieci. Jak bardzo znaczące są te słowa w dzisiejszych czasach, opanowanych przez erę internetu, w który nie wszystko jest dobre. Słowa prorocze i ponadczasowe:

    "Teraz opuszczam ciebie
    Przeszłość powiedziała już swoje
    Jesteś wszystkim tylko nie zapomnianą
    Jesteś cierniem w mym sercu
    Decyzje zostały podjęte..."
    ('The Web')

    Obnaża bufonadę i cynizm wyższych sfer zebranych na 'Garden Party' (genialny teledysk mówi wszystko). Towarzystwo wzajemnej adoracji, jest dziś bardzo modne, a tekst znów okazuje się być ponadczasowym:

    "Dziś wydają przyjęcie w ogrodzie
    Zaproszenia wzywają debiutantów do zabawy
    Karierowicze polerują szczeble
    Samowolni synowie na nowo odnajdują ojców..."

    W kolejnym utworze, Jester zabiera nas do londyńskiej Chelsea, by wraz z soczystą grą Steve'a rzucić nas na kolana relacją z szarej, wielkomiejskiej ulicy.

    "Cierpliwości fałszywy aniele
    Cierpliwości perfumowane dziecko
    Pewnego dnia będą cię kochać
    Oczarujesz ich tym uśmiechem
    Ale na razie to tylko następny
    Poniedziałek w Chelsea"
    ('Chelsea Monday')

    Wreszcie staje się żołnierzem, którego bronią jest pojęcie sprawiedliwości i manifest wolności w protest-songu wspominającym zapomnianych synów - ofiary zamachów terrorystycznych i bezsensownych krwawych wojen na świecie.

    "Stój! Kto idzie?!
    śmierć...
    Zbliż się przyjacielu -
    Jesteś tylko następną trumna
    Chowana w Szmaragdowej Wyspie
    Gdzie kamienne spojrzenia dzieci
    Opłakują twa śmierć uśmiechem terrorysty
    Długie ramie zamachowca podkłada ogniste
    Prezenty na sklepowych półkach
    W alejach słychać śpiew granatów
    Eksplodujących tymczasowym piekłem

    Zapomniani synowie

    Z kolejki po zasiłek do pułku -
    W oka mgnieniu profesjonalista
    Pamiętaj jednak poniedziałkowe apele
    Gdy biegasz od drzwi do drzwi
    Podczas wiadomości dziennika
    Naród cię opłakuje
    Nieznany żołnierzu podlicz cenę
    Przez sekundę będziesz sławny
    Lecz odznaczony pośmiertnie

    Zapomniani synowie zapomniani synowie
    Pokój ziemi i umiarkowana łaska
    Pani Brown straciła swe dziecko"
    ('Forgotten Sons')

    Przesycony bólem, łzami i trudami codzienności album, stał się ikoną nowej ery w muzyce. Do łask wróciło rockowe granie, w którym liczyło się coś więcej, niż znajomość trzech akordów i wykrzykiwanie słowa "shit!". Marillion tą płytą utorowali wielu, ukrytym w podziemiu zespołom drogę na szerszą arenę. Sami zaś pomału stawali się obiektem kultu. Płyta technicznie daleka od ideału, ale od strony duchowej absolutny majstersztyk.

    Na bonusowym dysku podwójnego wydania albumu, znajdziemy także min: pierwszy singiel zespołu – "Market Square Heroes", oraz wspaniałego, epickiego "Grendela", przyrównywanego do "Super’s Ready" zespołu Genesis.
    Całość, dla historii rocka jest bezcenna. Bezsprzecznie…

    5/5

    Krzysztof Baran piątek, 04, kwiecień 2008 00:11 Link do komentarza
Zaloguj się, by skomentować

© Copyright 2007- 2023 - ProgRock.org.pl
16 lat z fanami rocka progresywnego!
Ważne! Nasza strona internetowa stosuje pliki cookies w celu zapewnienia Ci maksymalnego komfortu podczas przeglądania serwisu i korzystania z usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. W każdej chwili możesz zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich użyciu.

Top Desktop version