1 komentarz

• 

  "A więc znów jestem
  Na placu zabaw złamanych serc
  Jeszcze jedno doświadczenie, jeszcze jedna notatka
  We własnoręcznie napisanym pamiętniku..."
  
  Tęsknota i ból. Udręka i złamane serce.
  Płaczący Jester dojrzewa w świecie kłamstwa i obłudy,
  tworząc swą muzykę. Jego błazeńskie łzy, spływając tworzą morze dźwięków i słów, wynosząc zapomniany gatunek rocka z powrotem na piedestał.
  'Script For A Jester's Tear' wita nas z karuzeli, na której siedzi Fish. Jego dusza płacze wraz z drapieżnym dźwiękiem gitary Steve’a Rothery. Wtórujący mu pianista, Mark Kelly zawraca nas do klasyki, którą niszczycielski punk zatopił na dno.
  Fish jest bardem wypłakującym historię złamanego serca i tęsknotę za błogim dzieciństwem:
  
  "Przegrywam na huśtawkach,
  Przegrywam na karuzelach
  Gra jest skończona..."
  (utwór tytułowy)
  
  Za chwilę staje się prorokiem przestrzegającym przed popadaniem w niebezpieczne używki i apelującym o zdrowy rozsądek w postrzeganiu współczesnej cywilizacji:
  
  "Masz jad w swoim żołądku,
  Masz truciznę w swej głowie..."
  "Naprężyły się żyły
  Spacerowałeś ze śmiercią..."
  ('He Knows You Know').
  
  Następnie rozprawia się z przeszłością, wyrywając się z jej sieci. Jak bardzo znaczące są te słowa w dzisiejszych czasach, opanowanych przez erę internetu, w który nie wszystko jest dobre. Słowa prorocze i ponadczasowe:
  
  "Teraz opuszczam ciebie
  Przeszłość powiedziała już swoje
  Jesteś wszystkim tylko nie zapomnianą
  Jesteś cierniem w mym sercu
  Decyzje zostały podjęte..."
  ('The Web')
  
  Obnaża bufonadę i cynizm wyższych sfer zebranych na 'Garden Party' (genialny teledysk mówi wszystko). Towarzystwo wzajemnej adoracji, jest dziś bardzo modne, a tekst znów okazuje się być ponadczasowym:
  
  "Dziś wydają przyjęcie w ogrodzie
  Zaproszenia wzywają debiutantów do zabawy
  Karierowicze polerują szczeble
  Samowolni synowie na nowo odnajdują ojców..."
  
  W kolejnym utworze, Jester zabiera nas do londyńskiej Chelsea, by wraz z soczystą grą Steve'a rzucić nas na kolana relacją z szarej, wielkomiejskiej ulicy.
  
  "Cierpliwości fałszywy aniele
  Cierpliwości perfumowane dziecko
  Pewnego dnia będą cię kochać
  Oczarujesz ich tym uśmiechem
  Ale na razie to tylko następny
  Poniedziałek w Chelsea"
  ('Chelsea Monday')
  
  Wreszcie staje się żołnierzem, którego bronią jest pojęcie sprawiedliwości i manifest wolności w protest-songu wspominającym zapomnianych synów - ofiary zamachów terrorystycznych i bezsensownych krwawych wojen na świecie.
  
  "Stój! Kto idzie?!
  śmierć...
  Zbliż się przyjacielu -
  Jesteś tylko następną trumna
  Chowana w Szmaragdowej Wyspie
  Gdzie kamienne spojrzenia dzieci
  Opłakują twa śmierć uśmiechem terrorysty
  Długie ramie zamachowca podkłada ogniste
  Prezenty na sklepowych półkach
  W alejach słychać śpiew granatów
  Eksplodujących tymczasowym piekłem
  
  Zapomniani synowie
  
  Z kolejki po zasiłek do pułku -
  W oka mgnieniu profesjonalista
  Pamiętaj jednak poniedziałkowe apele
  Gdy biegasz od drzwi do drzwi
  Podczas wiadomości dziennika
  Naród cię opłakuje
  Nieznany żołnierzu podlicz cenę
  Przez sekundę będziesz sławny
  Lecz odznaczony pośmiertnie
  
  Zapomniani synowie zapomniani synowie
  Pokój ziemi i umiarkowana łaska
  Pani Brown straciła swe dziecko"
  ('Forgotten Sons')
  
  Przesycony bólem, łzami i trudami codzienności album, stał się ikoną nowej ery w muzyce. Do łask wróciło rockowe granie, w którym liczyło się coś więcej, niż znajomość trzech akordów i wykrzykiwanie słowa "shit!". Marillion tą płytą utorowali wielu, ukrytym w podziemiu zespołom drogę na szerszą arenę. Sami zaś pomału stawali się obiektem kultu. Płyta technicznie daleka od ideału, ale od strony duchowej absolutny majstersztyk.
  
  Na bonusowym dysku podwójnego wydania albumu, znajdziemy także min: pierwszy singiel zespołu – "Market Square Heroes", oraz wspaniałego, epickiego "Grendela", przyrównywanego do "Super’s Ready" zespołu Genesis.
  Całość, dla historii rocka jest bezcenna. Bezsprzecznie…
  
  5/5

  Krzysztof Baran piątek, 04, kwiecień 2008 00:11 Link do komentarza