1 komentarz

• 

  Aż 10 lat musiało upłynąć , zanim grupa podniosła się po kompletnie nieudanym, trzecim albumie. Podniosła się w arcyciekawy sposób - wypuściła płytę typu „the Best of…”, ale taką nietypową, bo do premierowych utworów dołożyli nowe wersje „starych” utworów. Chyba po raz pierwszy zarejestrowanych w porządnym studio, bo brzmią o niebo lepiej niż na wcześniejszych płytach. Pomysł znakomity , wykonanie jeszcze lepsze. Jest więc to normalna płyta dyskograficzna , która mimo mylącego tytułu niewiele ma wspólnego z klasyczną składanką. Dostaliśmy bardzo dobrą płytę , bardzo dobrze nagraną i zagraną . Bronią się nawet utwory z koszmarnej „trójki”, i to nie tylko się bronią – w tej wersji są naprawdę niezłe. Pojawiają się flety i skrzypce. Do gitary elektrycznej dołączyła akustyczna… Są fajne efekty specjalne i jest przestrzeń. A przede wszystkim wielka, niekłamana radość gry. Tym razem wszystko żyje , pulsuje i oddycha ! To piękny przykład na to że nie wolno skreślać żadnego wykonawcy, bo nawet po tak koszmarnej „wpadce” można się podnieść i nagrać płytę…najlepszą w swojej dyskografii. Polecam tą płytę wszystkim amatorom neo-proga i melodyjnego symfonika. A dla smakoszy włoszczyzny – jazda obowiązkowa. Oczywiście jak zwykle moim, cholernie subiektywnym zdaniem…

  Aleksander Król piątek, 04, styczeń 2013 22:25 Link do komentarza