ProgRock.org.pl

1 komentarz

• Link do komentarza środa, 09 listopad 2011 22:15 napisane przez Jan Włodarski

  Pod koniec 2010 roku miałem okazję po raz pierwszy zapoznać się z warszawską
  grupą Landscape. W formie plików mp3 trafiła do mnie 3-utworowa epka zespołu zatytułowana Outside of Nowhere. Wraz z kilkoma innymi płytami młodych polskich zespołów, które dopiero mają zamiar zawojować rodzimy rynek muzyczny, wylądowała na moim odtwarzaczu mp3. Z rzeczonego odtwarzacza korzystam najczęściej podczas dłuższych jazd samochodem. Przez kilka tygodni, może nawet miesięcy zapisana na nim muzyka grała sobie w kółko, odtwarzając poszczególne płyty ciurkiem z włączoną funkcją replay. Z biegiem czasu zauważyłem, że zaczynam wyraźnie ożywiać się przy nagraniach dwóch zespołów. O pierwszym napiszę może przy innej okazji. Drugim był bohater tej recenzji.
  Ku mojej radości okazało się, że jesienią 2011 roku grupa Landscape wydaje swój płytowy debiut w barwach krakowskiego wydawnictwa LYNX MUSIC. Album został zatytułowany podobnie, jak wyżej wspomniana epka i zawiera siedem kompozycji, w tym trzy znane mi już wcześniej. W składzie grupy nastąpiła mała zmiana i na basie gościnnie zagrał znany z grupy Votum Bartosz Turkowski. Drugim muzykiem wymienionym we wkładce jako gość, jest klawiszowiec Sebastian Sztark.
  Główny trzon zespołu to wokalista Mateusz Iskandar, gitarzysta Piotr Lniany i perkusista Sebastian Wolf.
  Nie chciałbym umniejszać roli innych muzyków, ale dla mnie największym pozytywnym zaskoczeniem tej płyty jest Mateusz. Wokalista Landscape to pierwszoplanowa postać tego krążka. Przemawia za tym charakterystyczna maniera wykonawcza, duży potencjał wokalny i swoboda w kreowaniu nastroju. Wokal Mateusza doskonale brzmi w partiach spokojnych i wyciszonych, jak i w agresywnych, ocierających się prawie o growling. Ponieważ wszystkie linie wokalne są bardzo melodyjne to gwarantuję, że po kilkukrotnym przesłuchaniu płyty bezwiednie będziecie je podśpiewywać pod nosem.
  Dużo dobrego można też powiedzieć o Piotrze. Na Outside of Nowhere gitary jest bardzo dużo. Godne uwagi są mięsiste hard-rockowe riffy, pomysłowe solówki, czasem łagodne i nostalgiczne, innym razem drapieżne i agresywne.
  Doświadczona sekcja rytmiczna zadbała, by całość zabrzmiała na wskroś rockowo, natomiast klawisze mają za zadanie zagospodarować drugi plan i stworzyć odpowiedni klimat.
  Kogo może zainteresować muzyka wykonywana przez Landscape?
  Na pewno osoby lubiące rock neoprogresywny i progresywny metal. Twórczość Landscape balansuje pomiędzy tymi kategoriami. Podejrzewam też, że chłopaki lubią sobie czasem posłuchać starych hardrockowych kawałków. Nie jest to muzyka prosta, średnia długość każdej kompozycji to ponad 6 minut. Tu nie wystarczy pobieżne zapoznanie się z zawartością krążka. Outside of Nowhere zyskuje z każdym następnym przesłuchaniem. Utwory mają wielowątkową strukturę i potrzeba trochę czasu, aby się w tym wszystkim odnaleźć. Gdy już jednak załapiemy o co chodzi, obcowanie z tą muzyką jest czystą przyjemnościom. Na pewno nie mamy do czynienia z dziełem epokowym, ale z solidną porcją dobrej muzy - niezaprzeczalnie.
  Z miłą chęcią wybrałbym się koncert warszawiaków, bo wydaje mi się, że na przykład taki utwór tytułowy, zagrany na żywo jest w stanie porwać publiczność do dzikich harcy.
  Będę obserwował dalsze losy Landscape i szczerze im kibicował.
  3,5/5
  JanYanoWłodarski