Pallas

Choć pierwsze oficjalne wydawnictwa zespołu Pallas, ujrzały światło dzienne dopiero w pierwszejpołowie lat 80, to ten zasłużony zespół, swe korzenie ma znacznie wcześniej. W 1974 roku dwaj uczniowie szkoły w szkockim Aberdeen: Greame Murray i Mike Stobbie, zakładają zespół Rainbow. Oczywiście twór ten należy traktować z przymrużeniem oka, bo jako szkolna formacja raczej nie mieli zbyt dużych szans, by zaistnieć ale już wtedy młodzi muzycy używali bardzo nietuzinkowych instrumentów takich jak elektryczne skrzypce czy mandolina. Oczywiście ich marzeniem było grać art-rocka, a przede wszystkim zaistnieć na scenie. Wkrótce to marzenie zaczęło się spełniać, a młodzi muzycy grali gdzie tylko było można. W 1977 roku zmienili nazwę. Powodem było założenie przez słynnego Ritchiego Blackomore’a, zespołu Rainbow, a ponieważ muzycy nie chcieli słuchać złośliwych komentarzy, postanowili swoją formację ochrzcić jako Pallas Athena. Po jakimś czasie drugi człon nazwy został wyeliminowany, i oto narodził się właściwy Pallas. Pierwszym dość dużym sukcesem nowej formacji był support koncertów Thin Lizzy i The Damned, występujących w Aberdeen. Pod koniec 1977 roku nawet nastąpił debiut wydawniczy. Ambitnym muzykom udało się zarejestrować i wydać do celów promocyjnych 7-calową  EP-kę  „The Pallas EP”. Skład, jak to zwykle w młodych zespołach bywa, zmieniał się jak w kalejdoskopie. Wreszcie w połowie 1978 roku do zespołu dołączyli: gitarzysta Niall Mathewson i wokalista Euan Lowson, a pod koniec 1979 roku – klawiszowiec Ronnie Brown. Pallas wreszcie miał stały, ustabilizowany skład, który miał teraz mocno przeć do przodu. Pod koniec 1980 roku zespół odniósł spory sukces, docierając do finału przeglądu młodych wykonawców „The Battle Of The Bands”. Pallas stawał się rozpoznawalny w całej Szkocji. W rok później, muzycy pierwszy raz na poważnie weszli do studia, w którym zarejestrowali materiał „Arrive Alive”, wydany później na kasecie. W maju 1982 roku światło dzienne ujrzał pierwszy w pełni oficjalny, debiutancki materiał Pallas „Arrive Alive” w którego setlistę wchodziły min. wczesna wersja tytułowego utworu oraz kilka zapisów koncertowych. Zespół grał coraz częściej po innych regionach Zjednoczonego Królestwa wraz z równie popularnym Marillion. Wreszcie na początku 1984 roku Pallas wydali swój najbardziej znany album „The Sentinel”. Został on zaliczony przez krytyków, do kanonów odradzającego się rocka progresywnego i tak już zostało. Zespół łączył wpływy z muzyki Yes i Genesis, z nieco bardziej buntowniczym zabarwieniem.  Jak mawiano, była to klasyka gatunku podana w bardzo współczesny, charakterystyczny dla początku lat 80-tch sposób.Trasa koncertowa, promująca debiutancką płytę, spotkała się z bardzo dużym zainteresowaniem. Po jej zakończeniu zespół niespodziewanie opuścił wokalista Euan Lowson. Było to związane, z faktem jego charakterystycznego jego zachowania na scenie, gdzie szalał  min. z ostrymi narzędziami. W efekcie nawet polała się krew. Wkrótce zastąpił go charyzmatyczny, ale dużo spokojniejszy i bardziej wygodny dla mediów Alan Reed – wokalista zespołu Abel Ganz z Glasgow. Okazało się to strzałem w dziesiątkę! Alan łatwo nawiązywał kontakt z publicznością, a jego głos dobrze wpisał się w muzykę zespołu. Były to ciężkie czasy dla takich zespołów jak właśnie Pallas, IQ, Pendragon czy Twelfth Night, ponieważ całą śmietankę spijał Marillion, będący właśnie na fali. W tym okresie muzyka Pallas stawała się coraz lżejsza. Niepokoiło to nieco fanów. Kolejny album „The Wedge” wręcz ich rozgniewał skręcając wyraźnie w stronę muzyki pop-rockowej. Na koncertach najbardziej dostawało się wokaliście Alanowi, który zaniepokojony wrogością publiki oraz nieporozumieniami w zespole, postanowił opuścić Pallas. Później zespół potwierdzał, co prawda, występami na żywo swoje istnienie, ale wena twórcza się muzykom totalnie wyczerpała. Były jeszcze próby nagrania kolejnego albumu, ale niezadowolenie muzyków sięgnęło zenitu. Przez kilka długich, kolejnych lat o Pallas słyszano tylko za sprawą wznowień dotychczas nagranych albumów, oraz sporadycznych koncertów. Wreszcie w 1998 roku, zespół niespodziewanie wydał kolejny album zatytułowany "Beat The Drum". Do Pallas powrócił wokalista Alan Reed, a zagrali z nim: Graeme Murray (bass), Niall Mathewson (gitary), Colin Fraser (perkusja) oraz Ronnie Brown (klawisze). Płyta urzekała epickimi akcentami, podkreślonymi znów solidnym, rockowym brzmieniem oraz momentami rozmarzonym klimatem. W trzy lata później usłyszeliśmy kolejny, dobry materiał – „The Cross and the Crucible”. W klimat wdarła się klawiszowa symfonia, dodając kolejnego smaczku. W 2003 roku zespół podsumował swoją dotychczasową działalność, składankowym albumem koncertowym noszącym tytuł „The Blinding Darkness”, wydanym w wersji dwupłytowej. Pallas grali dalej! Po trasie koncertowej i krótkim odpoczynku, muzycy znów weszli do studio, by zarejestrować materiał na następny album. Płyta „The Dreams Of Men”, ukazała się w 2005 roku i znów chwyciła za gardło wszystkich niedowiarków, którzy Pallas skazywali na pożarcie. Ostatnim, koncertowym wydawnictwem Pallas jest obecnie zapis DVD „Moment To Moment”, zarejestrowany w Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach (31.10.2007). Mamy, więc nasz rodzimy akcent w bogatej dyskografii zespołu. Ostatnio zespół opuścił wokalista - Alan Reed. W jego miejsce zatrudniono wokalistę, Paula Mackie. W nowym składzie (Paul Mackie ,Graeme Murray, Niall Mathewson, Ronnie Brown, Colin Fraser) zespół w 2011 roku wydał album zatytułowany "XXV". Jest to jak dotąd ostatnia pozycja w ich bogatej dyskografii.

Krzysiek 'Jester' Baran