ProgRock.org.pl

Switch to desktop

Act One Beggars Opera

Oceń ten artykuł
(82 głosów)
(1971, album studyjny)
Side 1:
1. Poet and Pesant (7:10)
2. Passacaglia (7:04)
3. Memory (3:57)
Side 2:
4. Raymond's road (11:49)
5. Light Cavalry (11:57)

Czas całkowity: 41:57

dodatkowo na wydaniu CD
6. Sarabande (3:32)
7. Think (4:25)
- Martin Griffiths ( vocals )
- Alan Park ( organ )
- Raymond Wilson ( drums )
- Ricky Gardiner ( lead guitar )
- Marshal Erksine ( bass guitar )

1 komentarz

  • Rafał Ziemba

    Dla mnie bomba. Pamiętam, że zakochałem się w tej płycie od pierwszego przesłuchania. Bo pomimo, że brzmienie archaiczne to z muzyki wionie świeżością. Bo szczerze powiedziawszy, nigdy nie słyszałem jeszcze płyty na której byłby aż taki natłok cytatów z muzyki klasycznej. Najwięcej jest tego w utworze Raymond's Road który w zasadzie cały składa się z cytatów. Mamy i Bacha i Griega i wielu innych. Oczywiście w innych utworach jak Poet and Pesant czy Light Cavalery też mamy zapożyczenia ale już w mniejszej ilości. No i należy dodać, że dominują tu klawisze, a gitara jest z rzadka na pierwszym planie. Solówki tez nie należą do najbardziej skomplikowanych. Ale za to często się zmienia tempo utworów jak choćby w Light Cavalery gdzie mamy i galop i szarżę i cwał:D Jak łatwo można zauważyć dominują na albumie długie utwory, choć ten najkrótszy tez nie jest pozbawiony uroku. Taka fajna piosenka miłosna, ciekawie zaaranżowana. No i na plus zalicza się to że nie jest ckliwą balladą (jak to często piosenki o miłości:D). Nie raz i nie dwa na tej płycie błysnęły zagrywki funky i czasem Sabbathowe riffy. A już najfajniejszym utworem mym skromnym zdaniem jest pierwszy bonus - Sarabande. Zaczyna sie właśnie od takiego rytmu funky a później ma melodię we zwrotce jak Jethro Tull. Potem mamy zmainę tempa na takie prawie Iron Maidenowe 'patataj' i solo klawiszy. I znów powrót do takiego swoistego funky w podkładzie (coś na wzór drugiej płyty zespołu Kalevala). Zresztą drugi bonus też brzmi jak wyszedł spod całkiem innej ręki. Bo tu z kolei mamy bardzo fajną zwrotkę w stylu wczesnego proga z końcówki lat 60tych, a potem wchodzi refren rodem z Hawkwind. Oj dziwne te bonusy:) I dziwny też zespół. Pierwsza z trzech znakomitych płyt. Odważny debiut. 5/5

    Rafał Ziemba wtorek, 20, listopad 2007 21:28 Link do komentarza
Zaloguj się, by skomentować

© Copyright 2007- 2023 - ProgRock.org.pl
16 lat z fanami rocka progresywnego!
Ważne! Nasza strona internetowa stosuje pliki cookies w celu zapewnienia Ci maksymalnego komfortu podczas przeglądania serwisu i korzystania z usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. W każdej chwili możesz zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich użyciu.

Top Desktop version