1 komentarz

• 

  Atoll… Francuska szkoła rocka progresywnego, rozwijała się nieco innym torem od reszty Europy. Równie oryginalnym jak szkoła włoska, z tym że grup było zdecydowanie mniej… Klasycznym przykładem tego nurtu był znakomity, kompletnie u nas nie znany Atoll. Wychodził nieco poza sztywne ramy gatunku, wprowadzając do swojej muzy elementy Zeuhl i Fusion. Ich trzecia płyta – „Tertio” – to piękny symfoniczny prog, stylistycznie porównywalny nieco z Yes, jednak na tyle oryginalny, że możemy mówić o własnym brzmieniu. Grupa wyzwoliła się spod mocnych wpływów fusion, zostawiając jedynie bardzo fajne elementy, zwłaszcza rytmiczne.
  6 utworów, 38 minut muzyki. Mocno połamanej rytmicznie (nie może być inaczej – w składzie jest trzech perkusistów…), z fantastyczną gitarą, klawiszami i zakręconym basem. Wokal francuski, co dla ortodoksów będzie trudne do przejścia, ale de facto jest naprawdę fajny i dodaje kolorytu. Wspaniały, żywiołowy album, francuski symfonik w najlepszej odsłonie. Mamy tu dużo dobrych solówek , dużo wyciszeń i najwięcej „ostrej jazdy” która musi przypaść do gustu fanom gatunku. Polecam wszystkim rozkochanym w tego typu starociach, amatorom, dobrego, technicznego grania z magicznych lat 70-tych , a dla wyznawców klasyki spod znaku Yes lub Gentle Giant – jazda obowiązkowa – oczywiście jak zwykle moim, cholernie subiektywnym zdaniem…

  Aleksander Król sobota, 13, kwiecień 2013 09:33 Link do komentarza