1 komentarz

• 

  Symfoniczny rock nie jest gatunkiem szczególnie popularnym w USA. I nie ma też tam zbyt wielu grup uprawiających ten rodzaj muzyki. Jeśli już ktoś się zapędza w te rejony, można z dużą dozą prawdopodobieństwa wnioskować, iż jest to coś fajnego - i zamówić taką płytę 'w ciemno'. Tak też zrobiłem. Po dwóch tygodniach przyjechała... Wieczorem odpaliłem sprzęt, przygotowałem zapas płynów i włączyłem 'play'. Już początek potwierdził przewidywania - kawał dobrej muzy. Symfoniczny rock w klimatach lat 70., pomieszany z neoprogiem i z domieszką progmetalu. Słychać dalekie echa Yes, ELP i Rush, czuć momentami wielki klimat starego Genesis i... Led Zeppelin. Jest tu bowiem nawet cover tych ostatnich (Immigrant Song). Wokal w stylu Andersona, fajnie pomieszane rytmy, dużo oryginalnych pomysłów, świetne klawisze, wirtuozerią przypominające Emmersona, znakomita sekcja i dobry szarpidrut - to musiało dać dobry efekt. Osiem utworów, 43 minuty muzyki. Muzyki, która rozjaśni uśmiechem twarz każdego fana starego progresu spod znaku Yes i Gentle Giant i wprawi w zachwyt amatorów starej włoszczyzny spod znaku Banco, Semiramis i LeOrme. Oczywiście moim, jak zwykle cholernie subiektywnym, zdaniem...

  Aleksander Król czwartek, 28, czerwiec 2012 20:40 Link do komentarza