1 komentarz

• 

  Są płyty, które wzbudzają mieszane odczucia. Do których słuchania trzeba usiąść wygodnie, gdyż można niekoniecznie usłyszeć to, czego się człowiek spodziewa. Zwłaszcza, gdy zespół, który taką właśnie płytę wydaje, a wcześniej i później nagrywa płyty zgoła odmienne. Albumy na zawsze pozostające częścią legendy w kanonach tak artystycznie wymagających, jak progrock.. Jak się jednak okazuje, nie tylko rzeczy zakręcone i bardzo złożone mają progresywny klimat! Są też płyty w odbiorze znacznie lżejsze, ale bardzo ciekawie zaaranżowane i od początku do końca nakazujące rozsiąść się wygodnie w fotelu.
  Jedna z nich nawet zapyta się, tak od razu na wstępie, czy siedzimy sobie wygodnie? To właśnie album legendarnego IQ - 'Are You Sitting Comfortably?'.
  Druga z płyt, nagranych z Paulem L. Menelem w roli wokalisty, to materiał dość lekki jak na ten zespół - wręcz (nic mu nie ujmując) momentami popowy. Ale ten 'prawie pop' brzmi naprawdę ciekawie. To taka mieszanka klasycznych naleciałości z Genesis, Yes i Camel, podana na finał lat 80 - w sposób dość nowoczesny i bardzo charakterystyczny dla owych czasów. W sposób świeży i przykuwający do wygodnego fotela!
  Mamy tu dość charakterystyczne otwarcie albumu w postaci żywiołowego 'War Heroes'. Dwa przebojowo brzmiące, dość typowe dla końca lat 80 kawałki, trwające po niespełna 5 minut ('Drive On', 'Sold On You'). Mamy też jedną, bardzo udaną balladkę, w sam raz na klimatyczną prywatkę ('Through My Fingers'). Płytę zamyka bardzo genesisowsko brzmiący, utwór 'Nothing At All'. Ale prawdziwą ucztę skonsumujemy, w postaci dwóch najbardziej rozbudowanych dań głównych: 'Wurensh' oraz 'Nostalgia/Falling Apart at the Seams'. Pierwszy, jest zapowiedzią następnego albumu i przebudowanego stylu, którym nas zespół IQ zaczaruje na albumie 'Ever'. Drugi, to niekwestionowany klasyk zespołu, po którego przesłuchaniu przechodzą ciarki!!! Tak, tak! To dopiero prawdziwa uczta! Martin Orford i Mike Holmes wycinają tu rzeczy niesamowite, za sprawą swych klawiatur i strun, a gitarowe solówki na długo brzmią w uszach! Paul Cook wykorzystuje nawet eksperymentalnie elektryczną perkusję!!! (w kilku innych utworach również ją słychać).
  Zachęcam do poddania się pytaniu, jakie muzycy zespołu nam zadają w tytule płyty. Wiem, wiem! Wielu z fanów IQ, tych dwóch płyt nie uznaje („Nomzano”, „Are You sitting comfortably?”). Pamiętajmy jednak, że nie zawsze w rockowej progresji tylko 'totalne zakręcenie' jest najważniejsze! Ważny jest także ogólny odbiór, i dostrzeganie w rzeczach lżejszych, czarującego klimatu. A on na tym albumie jest i dość łatwo można go znaleźć...
  ...wystarczy tylko wygodnie rozsiąść się w fotelu...

  Krzysztof Baran wtorek, 09, wrzesień 2008 02:19 Link do komentarza