A+ A A-

Are You Sitting Comfortably?

Oceń ten artykuł
(37 głosów)
(1989, album studyjny)

01. War Heroes - 6:26
02. Drive On - 4:57
03. Nostalgia - 2:22
04. Falling Apart At The Seams - 7:47
05. Sold On You - 4:40
06. Through My Fingers - 5:30
07. Wurensh - 9:37
08. Nothing At All - 4:46

Czas całkowity - 46:09

- Paul Menel - wokal
- Mike Holmes - gitara, syntezator gitarowy
- Martin Orford - instrumenty klawiszowe, saksofon, flet, dodatkowy wokal
- Tim Esau - gitara basowa, dodakowy wokal
- Paul Cook - perkusja
oraz:
- Noel McCalla - dodatkowy wokal

1 komentarz

  • Krzysztof Baran

    Są płyty, które wzbudzają mieszane odczucia. Do których słuchania trzeba usiąść wygodnie, gdyż można niekoniecznie usłyszeć to, czego się człowiek spodziewa. Zwłaszcza, gdy zespół, który taką właśnie płytę wydaje, a wcześniej i później nagrywa płyty zgoła odmienne. Albumy na zawsze pozostające częścią legendy w kanonach tak artystycznie wymagających, jak progrock.. Jak się jednak okazuje, nie tylko rzeczy zakręcone i bardzo złożone mają progresywny klimat! Są też płyty w odbiorze znacznie lżejsze, ale bardzo ciekawie zaaranżowane i od początku do końca nakazujące rozsiąść się wygodnie w fotelu.
    Jedna z nich nawet zapyta się, tak od razu na wstępie, czy siedzimy sobie wygodnie? To właśnie album legendarnego IQ - 'Are You Sitting Comfortably?'.
    Druga z płyt, nagranych z Paulem L. Menelem w roli wokalisty, to materiał dość lekki jak na ten zespół - wręcz (nic mu nie ujmując) momentami popowy. Ale ten 'prawie pop' brzmi naprawdę ciekawie. To taka mieszanka klasycznych naleciałości z Genesis, Yes i Camel, podana na finał lat 80 - w sposób dość nowoczesny i bardzo charakterystyczny dla owych czasów. W sposób świeży i przykuwający do wygodnego fotela!
    Mamy tu dość charakterystyczne otwarcie albumu w postaci żywiołowego 'War Heroes'. Dwa przebojowo brzmiące, dość typowe dla końca lat 80 kawałki, trwające po niespełna 5 minut ('Drive On', 'Sold On You'). Mamy też jedną, bardzo udaną balladkę, w sam raz na klimatyczną prywatkę ('Through My Fingers'). Płytę zamyka bardzo genesisowsko brzmiący, utwór 'Nothing At All'. Ale prawdziwą ucztę skonsumujemy, w postaci dwóch najbardziej rozbudowanych dań głównych: 'Wurensh' oraz 'Nostalgia/Falling Apart at the Seams'. Pierwszy, jest zapowiedzią następnego albumu i przebudowanego stylu, którym nas zespół IQ zaczaruje na albumie 'Ever'. Drugi, to niekwestionowany klasyk zespołu, po którego przesłuchaniu przechodzą ciarki!!! Tak, tak! To dopiero prawdziwa uczta! Martin Orford i Mike Holmes wycinają tu rzeczy niesamowite, za sprawą swych klawiatur i strun, a gitarowe solówki na długo brzmią w uszach! Paul Cook wykorzystuje nawet eksperymentalnie elektryczną perkusję!!! (w kilku innych utworach również ją słychać).
    Zachęcam do poddania się pytaniu, jakie muzycy zespołu nam zadają w tytule płyty. Wiem, wiem! Wielu z fanów IQ, tych dwóch płyt nie uznaje („Nomzano”, „Are You sitting comfortably?”). Pamiętajmy jednak, że nie zawsze w rockowej progresji tylko 'totalne zakręcenie' jest najważniejsze! Ważny jest także ogólny odbiór, i dostrzeganie w rzeczach lżejszych, czarującego klimatu. A on na tym albumie jest i dość łatwo można go znaleźć...
    ...wystarczy tylko wygodnie rozsiąść się w fotelu...

    Krzysztof Baran wtorek, 09, wrzesień 2008 02:19 Link do komentarza
Zaloguj się, by skomentować

Recenzje Rock Neoprogresywny

Komentarze

© Copyright 2007- 2023 - ProgRock.org.pl
16 lat z fanami rocka progresywnego!
Ważne! Nasza strona internetowa stosuje pliki cookies w celu zapewnienia Ci maksymalnego komfortu podczas przeglądania serwisu i korzystania z usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. W każdej chwili możesz zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich użyciu.