1 komentarz

• 

  Neoprogresywny chilijski zespół Aisles w 2009 r. wydał drugą płytę In Sudden Walks. Album ten trudno jest jednak umieścić w kanonie neoproga, bowiem muzycy swobodnie operują konwencjami i trendami rocka progresywnego. Szykujcie się na porcje proga o zabarwieniu: art, retro, neo, space, elektro, folk, a nawet jazzu - przygotujcie się więc na Aisles.
  
  Autorska oprawa graficzna zamieszczona w książeczce świadczy o niezwykłych uzdolnieniach członków zespołu, a mroczne i intrygujące ilustracje dopełniają całości. Sięgając po In Sudden Walks usłyszymy kompozycje inspirowane takimi znakomitościami jak: Jadis, Marillion, Pink Floyd, Camel, czy Mike Oldfield. Takiego doskonałego melanżu, jaki oferują nam ci młodzi wytrawni muzycy z Chile, nawet na Diunie nie urabiają. Sześć kompozycji muzycznie różnych, każda z nich mogłaby posłużyć do stworzenia odrębnego albumu. My dostajemy to wszystko w jednym pudełku na wynos. Pierwszy utwór pojawiający się na płycie to niezwykle zmysłowa, blisko dziesięciominutowa, kompozycja Mariachi. Drugi Revolution of Light to czterominutowa piosenka. Jadis z lat świetności. Jako trzeci na krążku pojawia się Summer Fall. Pełna melancholii z łagodnymi zmianami tempa dziesięciominutowa kompozycja. Mój ulubiony utwór, The Maidem, to dziewięć minut z okładem cudownego połączenia chilijskiego temperamentu z oldfildowską fantazją. Smile of Tears to piąty i najkrótszy, bo tylko czterominutowy, bardzo ciekawy psychodeliczny utwór. Szósty Hawaii to piętnastominutowa wyprawa - niesamowita elektroniczna opowieść.
  
  In Sudden Walks to album zrównoważonych kontrastów. Niezwykle zmysłowy i wyrafinowany, a Aisles wyrasta na nową gwiazdę. Nową wschodzącą gwiazdę, która ma teraz trudne zadanie, może najtrudniejsze. Trzecią płytę. Po tym co nam zaprezentowali na In Sudden Walks możemy spodziewać się naprawdę wszystkiego. W którą stronę zespół podąży, nie wiem. Czy będzie nas dalej zaskakiwał eklektycznymi albumami, tego też nie wiem. Na razie cieszę się z ostatnich dokonań zespołu, a płytę oceniam wysoko, ponieważ słuchanie In Sudden Walks sprawia mi wyjątkową przyjemność.
  
  tomash

  tomash niedziela, 19, grudzień 2010 20:17 Link do komentarza