1 komentarz

• 

  Już tak jest, że życie ludzkie pisze różne scenariusze. Czasem mamy okazję mieć trochę wpływu na ich treść i przebieg, dość często wpływ mieć możemy, ale umyka nam bokiem, a my nawet o tym nie wiemy. Są też fragmenty życiowego scenariusza, na które wpływ chcielibyśmy mieć, lecz niestety te rejony są dla nas nieosiągalne...
  Przeżywamy chwile szczęścia, cieszą nas małe niespodzianki. Gonimy za pieniądzem i dobrem materialnym by za chwilę stracić kogoś bliskiego, popaść w smutek, czasem w tarapaty. Pragniemy władzy, czasem niszcząc przez to przyjaźnie, a nierzadko życiowe związki. Za chwilę próbujemy uciec przed samym sobą, odwlekając osobisty rachunek sumienia...
  O wszystkim tym traktuje album 'x-rayed' nagrany w 2004 roku przez niemiecki Sylvan.
  Album z założenia jest zbiorem 10 krótszych, lub dłuższych piosenek, z których każda jest osobną opowieścią o rozterkach emocjonalnych przeciętnych ludzi. Jest, więc szczęście, miłość, władza, smutek, są pieniądze, zburzone związki. Słowem wszystko, co na co dzień nam się przytrafia. Te właśnie krótkie fragmenty przykładowych życiowych scenariuszów, łączą materiał na płycie w jeden koncepcyjny temat.
  Muzycy Sylvan na poprzednich albumach przyzwyczaili nas do dość ostrego wyrażania swego muzycznego wizerunku. Tym razem, obok mocy jest znacznie więcej klimatu. Muzycznej melancholii, która znakomicie przeciwstawia się wspomnianej mocy, tworząc świetny, nostalgiczny chwilami, klimat.
  Bardzo pomysłowe jest otwarcie płyty, w postaci utworu 'So Easy'. Dość pop-rockowo brzmiący początek, przeradza się w rosnący napięciem i emocjami, długi, świetnie rozwinięty utwór. Już na początku prawdziwa perełka.
  Drugie w kolejce 'So Much More', to utwór bardzo krótki, ledwie 3-minutowy. Na skojarzenie nasuwa mi się Blackfield mistrza Wilsona. To po prostu zgrabna, krótka piosenka dopełniona bardzo bogatym brzmieniem.
  Znacznie ostrzejsze jest następne 'Lost'. Tym razem muzyka chyli się ku poprzednim albumom Sylvan. Są gitarowe riffy, przypominające nieco Queensryche solowe popisy muzyków, głos Marco Glühmanna również jest bardziej drapieżny, a sam utwór wybudza nas z nostalgii, jakiej dawką poczęstowały nas poprzednie utwory.
  Miłość i władza są tematem następnego, jednego z moich ulubionych na płycie, utworu 'You Are'. Usłyszymy tu nieco więcej elektroniki, w postaci zapętleń i loopów, które dodadzą nieco tajemniczego klimatu muzyce. Piękny, pełen emocji, refren na długo pozostanie w pamięci.
  Red Hot chilli Peppers i Metallica, również miały wpływ na twórczość Sylvan. Połączenie ich wpływów usłyszymy w pierwszej części, kolejnej prawdziwej perełki na płycie, 'Fearless'. Tytułowy nieustraszony bohater tego utworu, jest zapewne bardzo naładowany emocjami, by wybuchnąć prawdziwie kosmicznym, cudownie floydowskim finałem. Zakończeniem przesyconym zmysłową psychodelią, wyczarowaną z instrumentów klawiszowych (Volker Söhl), niespokojną sekcją rytmiczną (Sebastian Harnack - bas, Matthias Harder - perkusja), a przede wszystkim cudowną, gilmourowską gitarą, na której gra Kay Söhl. To mój najbardziej ukochany fragment tej płyty. Prawdziwe ekstremum muzycznej sinusoidy!
  Nie oznacza to absolutnie, że dalej jest mocno w dół. 'Belated Gift' i 'Today' to dość krótkie, ale zgrabnie zbudowane utwory, z których pierwszy charakteryzuje się refrenem skłaniającym się ku Faith No More, a drugi znów klimatem przypomina Blackfield. Krótkie to nagrania, ale kipiące rozbudowanym brzmieniem i nie ustępujące wagą emocji swym poprzedniczkom.
  Kolejny utwór 'Through My Eyes' znów porywa dość ciężkawym brzmieniem, znanym z poprzednich płyt Sylvan. Marco znów bardzo emocjonalnie podchodzi do tekstu. Wtóruje mu gitara, która zaznacza swą obecność właśnie wtedy, kiedy potrzeba. Na uwagę zasługuje ciekawe, instrumentalne rozwinięcie utworu w środkowej jego części.
  I oto przed nami najdłuższy na płycie, ponad 12-minutowy utwór 'Given-Used-Forgotten', z urzekającą grą pianina. To utwór o przemijaniu, o tym, że z mozołem coś zdobywamy, przeżywamy a potem o tym zapominamy. I znakomita budowa tegoż nagrania w pełni oddaje jego temat. Podkreśla go zwłaszcza przepiękny symfonicznie brzmiący finał, z pianinem i solową gitarą w roli głównej.
  Ostatni utwór na płycie, 'This World Is Not For Me' ma za zadanie sprowadzić nas na ziemię, po dawce emocji, których zadaniem jest dla nas refleksja nad przelatującym przez palce, ulotnym życiem. W tym utworze uwagę przykuwa wyśpiewany przez Marco refren, znów rozśpiewana gitara w jego środkowej sekcji oraz, po raz kolejny znakomity finał na pianinie. Tym razem kończący i utwór i tę przepiękną płytę.
  Album 'x-rayed' aż kipi od emocji i nostalgii. Każdy kolejny jego fragment skłania do refleksji. Jest zbudowany w tak niezwykły sposób, że nawet nie znając przekładów tekstów, czuje się niezwykłą podniosłość klimatu. To album, do słuchania przy każdym nastroju naszej duszy. Jedna z tych płyt, której bez przesady można słuchać po kilka razy z rzędu, i nie ma mowy o nudzie i dłużyźnie. Zespół Sylvan zrobił po prostu niezwykły materiał ponadczasowy. Nie boję się użyć tego stwierdzenia. Szukając na poprzednich albumach swego prawdziwego wizerunku, wpadł nań w bardzo wyjątkowy sposób.
  
  Brawo i pełna 5... za wszystko!

  Krzysztof Baran wtorek, 16, czerwiec 2009 00:52 Link do komentarza