1 komentarz

• 

  W 1993 roku na progresywnym festiwalu w Uppsala (Szwecja) spotkało się dwóch dżentelmenów. Björn Johansson , znakomity gitarzysta i Pär Lindh – geniusz parapetów… Pogadali przy piwie. A jak powszechnie wiadomo, rozmowy przy tym płynie bywają niezwykle twórcze, więc chwilę potem powstał…Par Lindh Project. I to był ich „początek” wspólnej, muzycznej drogi. Po znakomitej „Gothic Impressions” , równie doskonałej „Bilbo” i kilku innych przyszła pora na solowy projekt Johanssona. Ale, że bez przyjaciół człowiekowi zle, zaprosił do współpracy….Par Lindh’a. Tak powstała Discus Ursi – znakomita, miejscami wręcz rewelacyjna płyta. 6 utworów, ponad godzina muzyki. Wielkiego, skandynawskiego proresu. Bjorn obsługuje tu gitary, mandolinę , bas i flety, Par gra na wszystkich klawiszach (Churchorgan, Grand Piano, Harpsichord, Hammond organ C3 & L-100, Mellotron Mark V analog synt…) i na perkusji. Zaprosili do składu wokalistów - Monikę Fors i Johan’a Forsman’a – naprawdę ciekawe głosy. Płyta nawiązuje stylem do lat 70-tych, jest pełna fantastycznych solówek gitarowych i klawiszowych, posiada piękną melodykę i to nieuchwytne „coś” co sprawia, że ciężko ją wyjąć z odtwarzacza…. Chciało by się słuchać i słuchać, bez końca…no ale to przecież jedna z najciekawszych współczesnych płyt skandynawskich. Polecam ją wszystkim smakoszom ambitnego rocka symfonicznego i wielbicielom klasycznych brzmień spod znaku ELP i wczesnych Banco lub LeOrme. Amatorzy grzecznego neoprogresu powinni uciekać na sam widok okładki. Oczywiście moim, jak zwykle cholernie subiektywnym zdaniem….

  Aleksander Król piątek, 11, styczeń 2013 08:47 Link do komentarza