1 komentarz

• 

  W podróż do świata idealnego, gdzie wszystko będzie genetycznie uporządkowane, od dziesięcioleci próbuje nas zabrać nauka. Tam gdzie ponoć podążamy, nasz wzrok będzie dostrzegał wszystko, przez idealnie błękitne oczy. Przez te idealne ludzkie soczewki, zobaczymy idealnie zieloną trawę, nieskazitelnie błękitny obraz nieboskłonu. Nasz słuch wychwyci wszystko: każdy szmer, ruch... Będziemy, podobnie jak wszystko, co nas otacza idealni pod każdym względem. Ale czy ten idealny dom, wspaniała planeta bez żadnych błędów, elektryzujących zagadnień, wyeliminowanych przez naukę dziur w kodach genetycznych sprawią, że my - rasa ludzka będziemy szczęśliwi. A może raczej będziemy działać jak zaprogramowane roboty, którymi być może się staniemy przez te zabiegi? Nasze dusze staną się programami pełnymi jedynek i zer, a my sami zimnymi cyborgami. Temat na płytę intrygujący nieprawdaż? A jeszcze, gdy do tego tematu, w sposób intrygujący dołączy muzyka...
  Muzyka jest intrygująca od początku do końca. Ona tu na szczęście nie jest zaprogramowana przez maszyny i idealnie stworzone przez genetykę mutanty. Nie! Tu grają normalni ludzie! Znakomici muzycy z Francji, z zespołu Nemo. Używają najnormalniejszych w świecie instrumentów, wynalezionych przez zwykłych ludzi. I w kategoriach tego zwykłego świata, robią to w sposób genialny. W duszach tych ludzi nie potrzeba było zmian w kodach genetycznych, bo to muzycy, którzy znakomicie znają się na swym fachu i wiedzą, co to znaczy zainteresować słuchacza bez reszty.
  Album 'Si Partie II - L'Homme Ideal' to świetny album koncepcyjny, czerpiący wpływy z najlepszych wzorców. Jest akustycznie, a za chwilę elektrycznie. Jest dziko energetycznie i psychodelicznie, a za chwilę nastrojowo i nostalgicznie. Słyszę tu wpływy z Rush, Dream Theater, Porcupine Tree chwilami wręcz sięgające jeszcze dalej wstecz! Delektuję się elektrycznym pianinem, którego dźwięk w połączeniu z gitarą elektryczną to boski majstersztyk! Mnóstwo tu popisów solowych poszczególnych muzyków. Ani przez chwilę nikt nikomu tu nie przeszkadza. Muzyka jest przemyślana od początku do końca. A tam gdzie diabeł nie może to nawet kobietę pośle - chórki Sylvii Krauss są fantastyczne! Nawet Diabła nikt tu nie chciał zmutować :)
  Opisywać ten album, utwór po utworze to pomysł bezsensowny. Bo to tak ja by rzekę dzielić na krople. Gdybym miał te kropelki opisywać to Admin by musiał chyba zwiększyć wolne zasoby serwisu kilkakrotnie. Więc pozwólcie, że poprzestanę na tym krótkim opisie!
  A do idealnego, genetycznie poprawionego świata mi się nie spieszy. Tam raczej nie będzie Nemo, a ja chcę ich słuchać, więc pozostanę w swoim zwykłym domu, w którym będę szczęśliwy...
  
  5?5 bezsprzecznie
  
  (JP, JB, Lionel, Guillaume - Merci)

  Krzysztof Baran piątek, 20, luty 2009 02:13 Link do komentarza