1 komentarz

• 

  Wiatr i Wicher...ileż mówi ta okładka. Zdrowe, pełne życia drzewo traci liście, a wraz z wichurą na zawsze odlatują ptaki zabierając ze sobą klimat, czar i... Steve'a Hacketta.
  Ale nim to nastąpi, na świat wyjdzie kolejna piękna płyta Genesis - 'Wind & Wuthering' - prawdziwy progresywny majstersztyk. Znów muzycy powracają do długich kompozycji, w których dzieje się bardzo dużo. Na pożegnanie Steve raczy nas cudownymi partiami gitarowymi, podkreślonymi klawiszowymi pejzażami Tony'ego. Ta płyta przekonuje nas o tym, ile warta była ta para muzyków i jak wiele zespół stracił poprzez ich rozerwanie.
  Płytę rozpoczyna 'Eleventh Earl Of Mar' z charakterystycznym, lekko zmodyfikowanym brzmieniem instrumentów klawiszowych, które na zawsze przejmą rolę prowadzenia muzyki w zespole. Ale póki co, mamy jeszcze Steve'a i jego gitarę, której dźwiękami rozkoszujemy się min. w 'One For The Vine'- cudownym, genesisowskim klasyku. Jeśli ktoś poprosi mnie o zaprezentowanie stylu Genesis za pomocą jednego utworu, bez zawahania właśnie przedstawię mu tę 10-minutową kompozycję. Jest w niej zawarte wszystko to, co najcudowniejsze w muzyce tej grupy. Uwagę wzbudza również tekst utworu, opowiadający historię człowieka, który wg ludzi ma być Chrystusem, i nękany jest ciągłymi wezwaniami ludu do przewodnictwa w walce ze złem - czyli zostaje tytułowym 'wybrańcem dla wina'.
  Kolejny utwór 'Your Own Special Way' to bardzo udana, nastrojowa ballada Mike'a Rutherforda wprowadzająca nutkę nostalgii do materiału na płycie.
  Krótka, instrumentalna 'Wot Gorilla?' przynosi mnóstwo energii i hałasu, wprowadzając nas w 'All In A Mouse Night' - opowieść o małej myszce, która przez całe życie nękana przez kota, w cudowny sposób rozprawia się z dręczycielem, podczas czarodziejskiej 'mysiej nocy', wykorzystując nocną magię i czar. Na szczególną uwagę zasługuje znakomity finał utworu z pięknym solem gitarowym.
  'Blood On The Rooftops' to kolejna piękna, nastrojowa ballada pióra Collinsa z muzyką napisaną przez Hacketta.
  I nadchodzi finał - mini suita składająca się z 3 utworów: 'Unquiet Slumbers For The Sleepers...'/'...In the Qoiet Earth'/'Afterglow'. Znów słyszymy wspaniałe klawiszowe pejzaże i przypominającą niemalże 'The Musical Box', agresywną grę Steve'a na gitarze. Gitary tej już nigdy później nie usłyszymy w Genesis, więc polecam się nią rozkoszować do granic możliwości. Suita niespodziewanie przechodzi w finałowe 'Afterglow' zachwycające swą majestatyczną, tytułową poświatą, okraszoną wyjątkowo dobrze brzmiącym głosem Philla.
  I taki właśnie jest wielki finał 'Rockowego Teatru' tworzonego przez wspaniałych muzyków, którzy rozdzieleni, już nigdy nie stworzą tak znakomitych dzieł, a nazwa Genesis coraz bardziej kojarzyć się nam będzie jedynie z dobrze zaaranżowanym pop-rockiem, zawirającym drobne rodzynki.
  Płytę tą uwielbiam i bardzo polecam Wszystkim, wystawiając bez zawahania 5 gwiazdek!

  Krzysztof Baran poniedziałek, 31, marzec 2008 02:58 Link do komentarza