1 komentarz

• 

  Był sobie człowiek urodzony w Urugwaju, skąd przeniósł się do Nowego Jorku. Znakomita droga dla każdego zdolnego muzyka. I multiinstrumentalista o "pseudonimie - imieniu" BELEDO w Nowym Jorku znalazł swoje miejsce na ziemi. Tam rozpoczął współpracę z wieloma znanymi instrumentalistami i tam zyskał sławę, jakiej na pewno by nie osiągnął, gdyby pozostał w rodzinnym Urugwaju.
  Dostałem do ręki pierwszą płytę Beledo i od początku zastanawiałem się na czym gra ten człowiek (zaznaczam, że specjalnie nie czytałem wcześniej opisu płyty). No i podobało mi się wiele partii instrumentalnych, więc nie mogłem się zdecydować, który muzyk się tutaj wyróżnia... No i jakież było moje zaskoczenie, kiedy przeczytałem, że Boledo oprócz swojego głównego instrumentu, czyli znakomicie brzmiącej gitary elektrycznej, gra jeszcze na gitarze akustycznej (utwory 4 i 8), skrzypcach (utwór 1), Fender Rhodes Piano (utwór 1), Mini Moog (utwór 2), acoustic piano (utwór 3), akordeon (utwór 3), fretless bass (utwór 4) i obsługuje wokal w utworze 8. No musicie przyznać, że arsenał imponujący... Jak opisuje to MoonJune - Beledo zaskakuje swoimi talentami jak zdarzenia w książkach Agaty Christie. I to jest szczera prawda i porównanie jak najbardziej trafne.
  Muzycznie - to kawał wspaniałego jazz-rocka, fusion i progresywu.
  Pierwsze przesłuchanie i słyszę najlepsze płyty Pontiego - podobne skrzypce i gitara o brzmieniu Allana Holdswortha. No już jest nieźle - myślałem. Zresztą gdyby ktokolwiek dostał sam ten utwór do posłuchania, to w ciemno mógłby powiedzieć, że to Ponty z Allanem - jakiś odrzut z sesji, ale genialny.
  Ale potem jest jeszcze ciekawiej bo skrzypce ustępują miejsca brzmieniom gitary i innym pięknym instrumentom, które brzmią bardzo rasowo i rockowo. Dalej pojawia się piękne piano, przywodzące na myśl najlepsze okresy Chicka Corei grającego na akustycznym fortepianie, Oczywiście elektryczne piano Rhodesa znów definiuje to brzmienie jednoznacznie. A więc Corea...
  Ale to tylko chwilka, złudna i krótka, bo pojawiają się klimaty Pata Methenego i tak dalej i dalej.
  Tych porównań można by mnożyć, ale to nie jest płyta do porównań. To jest płyta do przynoszenia radości i odprężenia, To jest muzyka dla tych którzy gustują w fusion z najwyższej półki i takich dźwięków szukają, Tutaj się nie zawiedziecie, bo wszystko jest na swoim miejscu.
  Boledo wspomagają oczywiście inni znakomici instrumentaliści, jak choćby niesamowity Gary Husband na perkusji, czy gitarowy diament Dewa Budjana występujący gościnnie w utworze o wiele mówiącym tytule - Budjanai.
  Reasumując - szukacie dobrego grania fusion na wysokim światowym poziomie - ta płyta jest dla was. Może nie jest odkrywcza, może nie jest genialna, ale na pewno jest bardzo dobra i warta kilkukrotnego wysłuchania.
  Dodam jeszcze, że wszystkie kompozycje napisał i zaaranżował Beledo - czyli jak mówią amerykanie taki ONE MAN SHOW, a u nas po prostu CZŁOWIEK ORKIESTRA.
  Nie muszę dodawać, że to kolejna perełka z wytwórni MoonJune, która takimi perełkami nas raczy.
  Moja ocena 8,5/10.

  Konrad Niemiec środa, 24, sierpień 2016 21:33 Link do komentarza