ProgRock.org.pl

1 komentarz

• Link do komentarza środa, 01 wrzesień 2010 21:06 napisane przez Rafał Ziemba

  Mogłoby się wydawać, że Mirasol Colores to po prostu kolejny zespół na jazzowej mapie Katalonii. Nic bardziej mylnego.
  
  Choć pierwszy numer - Marimba Salsera jeszcze dobitnie na to nie wskazuje, to La Boquería jest płytą niezwykle radosną, pogodną. Taką, która nie tylko wypada dobrze w lecie, ale także potrafi pięknie rozpogodzić chłodne, jesienne dni. Wspomniany wcześniej utwór otwierający płytę pokazuje, że Mirasol Colores jest zespołem oryginalnym, udanie łączącym jazz, salsę, południowoamerykański folk i szczyptę rockowej psychodelii.
  
  Kompozycje z La Boquería nie są pozbawione wokalu, przez co uzyskują często ciekawe i chwytliwe linie melodyczne. Charakterystyczny jest Los Contrabandistas, który wyraźnie opiera się na latynoskim rytmie i śpiewano-skandowanym wokalu. Cualesquier Samba pokazuje z kolei bardziej jazzowo-progresywne oblicze zespołu. Jest tu więcej zabawy dźwiękiem i bardziej urozmaicony drugi plan. Pojawiają się ciekawe dźwięki basu, nieoczywiste zagrywki instrumentów perkusyjnych i lekko psychodeliczne dźwięki fletu.
  Jednak już w następnym utworze powracamy do klimatu niczym z kubańskiego baru. Królują latynoamerykańskie rytmy - miejski folk krajów Ameryki Łacińskiej. Ciekawą rzeczą jest, że w kompozycji La Rumba Criminal gościnnie wystąpił Toti Soler - bardzo szanowany i uznany muzyk, znany choćby z genialnego zespołu Om, a także z kolaboracji z Jordi Sabesem. Obdarzył on ten numer świetną solówką klasycznej gitary, dzięki czemu słyszymy jeszcze lepsze połączenie i wzajemne przenikanie się muzyki hiszpańskiej i latynoskiej. Kolejnym, świetnym utworem (zresztą, nie ma tu innych...) jest Marimba o niepokojącym, folkowym klimacie. Szkoda, że ta kompozycja jest tak krótka. Później już do końca płyty pozostajemy w klimatach salsy i rumby. Dzieje się tak za sprawą dwóch przecudnej urody kawałków - Sin Ti, Sin Mi oraz Brasileiro Felic. W tym pierwszym królują instrumenty dęte (nie pominięto wszakże mojego ukochanego fletu, któremu pozwolono na krótką solówkę) i wpadająca w ucho partie śpiewane, drugi natomiast przynosi po raz kolejny lekko psychodeliczny klimat.
  
  
  La Boquería to album niezwykle inspirujący. W ciekawy i przyjemny dla ucha sposób przemyca niełatwe partie instrumentów i świetne aranżacje. Pogodny klimat, ciekawe melodie - ta płyta ucieszy zarówno fanów muzyki latynoskiej jak i miłośników progresu, którzy będą mogli wreszcie posłuchać swoich płyt z ukochaną, zamiast męczyć ją ciągle Gentle Giant :) Ba! Można nawet do niej potańczyć...
  
  Słucham tego materiału często i z przyjemnością. La Boquería po prostu się nie nudzi.
  
  5/5