1 komentarz

• 

  Wpadła mi w ręce kolejna płyta zespołu, o którym wcześniej nie wiedziałem nic. Lubię zaskoczenia, a te pozytywne to już bardzo.
  Tak się stało, że stałem się od razu szczęśliwym posiadaczem 3 płyt tego zespołu, dzięki czemu mogłem spokojnie prześledzić karierę i progress. I jak poprzednie dwie opisane na naszej stronie oscylowały w kierunku spokojniejszej odmiany jazzu, jazz-rocka, tak to co zafundowali muzycy na płycie Third Set przeszło moje najśmielsze oczekiwania...
  Płyta ta, to zapis wybrany z serii koncertów z 2012 roku w USA.
  Jak czytamy w materiałach promocyjnych w ciągu 3 i pół roku zespół dał prawie 1000 koncertów, co znaczy, że w domu za dużo nie posiedzieli. Ale też to sceniczne ogranie słychać w każdym calu.
  Młodość nie uznaje ograniczeń i dlatego może sięgnąć niemożliwego - jak mówią krytycy. I w tym przypadku to się sprawdza w 100%. Ja dzięki tej płycie usłyszałem KOMPLETNIE INNY ZESPÓŁ niż na dwóch poprzednich albumach.
  Płyta ta to jakby małe Mahavishnu Orchestra z najlepszych lat. Taki kawał jazz-rocka, że można by nim obdzielić kilkanaście innych płyt. Chłopaki nie boją się niczego i dokazują na scenie jak rasowi jazz-rockowi wyjadacze.
  Niesamowite osobowości dwóch Dannych (Rabin i Markovitch) ujawniły się w całej okazałości. Poszli na całość i po prostu chcieli zgnieść publikę. W każdym kawałku pokazali swoją wirtuozerię, a towarzysząca im sekcja rytmiczna była tylko znakomitym dopełnieniem przestrzeni, którą wypełniały dźwięki gitary i saksofonów.
  Porównanie do Mahavishnu nie było tu przypadkowe, ponieważ biegniki gitarowe Rabina przywodzą na myśl technikę i szybkość Johna McLaughlina. Tu nie ma taryfy ulgowej - jest żar, energia, szybkość i precyzja. Aż dech zapiera.
  Ja kocham takie płyty i takie granie. To wyzwala w człowieku energię do życia. Tutaj słychać całą radość jaką daje muzykom granie i ta radość przenosi się na słuchaczy.
  Płyta wyśmienita i dlatego ze spokojnym sercem mogę ja polecić wszystkim, którzy lubią ostrą jazdę bez trzymanki, ograniczeń i konwenansów.
  Kawał znakomitego grania.
  10/10

  Konrad Niemiec sobota, 22, listopad 2014 11:44 Link do komentarza