1 komentarz

• 

  Wydany w serii Polish Jazz album Live Recording to, zgodnie z nazwą płyta koncertowa, nagrana w Filharmonii Narodowej, w styczniu roku 1971. Michał Urbaniak to jeden z naszych najlepszych skrzypków jazzowych. O palmę pierwszeństwa może z nim walczyć chyba tylko Maciej Strzelczyk. Dodatkowo na tej płycie prezentuje się również jako doskonały saksofonista. Lidera wspierają też inni znakomici muzycy. Adam Makowicz na klawiszach, Paweł Jastrzębski na basie i Czesław Bratkowski na perkusji. Wyjątkowo, nie mogę powiedzieć niczego dobrego o okładce ze zdjęciem autorstwa Marka Karewicza, które wyraźnie ustępuje innym jego wspaniałym projektom, choć jak doskonale wiemy - to nie szata zdobi człowieka.
  Live Recording to płyta, która ewidentnie bliska jest estetyce fusion, ale co ciekawe brak tutaj gitar, natomiast podobnie brzmią w wielu momentach instrumenty klawiszowe. Niewątpliwą zaletą tego krążka jest to, że zawarta na nim muzyka przechodzi płynnie od niezwykłej dynamiki i niemal freejazzowych szaleństw do uspokajającej słuchacza delikatności. Dobrym przykładem jest otwierająca album dwudziestominutowa Suite – Jazz Jambore ’70. Utwór ten jest momentami łagodny i melodyjny, a w innych znów miejscach pełen energetycznych, skrzypcowych popisów lidera. Grupa Michała Urbaniaka wykonuje zarówno kompozycje autorskie jak i utwory innych wykonawców – Body and Soul (piosenka Jonnego Greena) i Crazy Girl Krzysztofa Komedy. Choć najważniejszym utworem jest niewątpliwie rozpoczynająca płytę kompozycja Urbaniaka.
  Choć nie jestem pewien czy nie jest to album, który może zainteresować głównie fanów jazzu, to jednak niewątpliwie należy do czołówki polskiej muzyki z lat siedemdziesiątych.

  Krzysztof Pabis czwartek, 27, czerwiec 2013 17:43 Link do komentarza